opnieuw richting Tromsø

Na mijn bezoek aan Tromsø wou ik sowieso opnieuw teruggaan naar het "Parijs van het Noorden". Een bestemming die op velen hun bucket list staat omwille van de (bijna) dagelijkse kans op het zien van het Noorderlicht.. Opnieuw boekte ik een hotel, huurde ik een auto en trok ik met Ruben (waarmee ik in 2019 naar Lapland been geweest) richting Tromsø.

De vluchtverbinding was al heel wat beter dan 5 maand geleden (BXL - OSLO - Tromsø) Er is sowieso een stop-over in Oslo.

Het huren van een auto is een must, zeker als je op eigen houtje het eiland en andere eilanden wil verkennen. Sowieso zijn de auto's voorzien van extreme winterbanden (met spikes). Het parkeren in Tromsø is duur en verplicht.

Tromsø (hoofdstad van de provincie Troms og Finmark)is de grootste stad van Noord-Noorwegen. De stand wordt ook wel "de poort naar de Noordpool" en "het Paradijs van het Noorden genoemd". Tromsø ligt op 70° NB, op 350 km ten noorden van de poolcirkel, wat overeenkomt met de geografische breedte van Alaska en Siberië. De havenstad ligt op een groot eiland en is omringd door de bergen. Het is er verbazend levendig in vergelijking met de rest in de regio : je kan er lekker eten, winkelen, musea bezoeken en deelnemen aan tal van winteractiviteiten. Daarnaast kan je dankzij de kustligging ook deelnemen aan boottochten. Een andere aanrader is het nemen van de kabelbaan tot op de Storseinenberg.

Het stadscentrum en de luchthaven liggen op het eiland Tromsøya, dat via de 1016 m lange Tromsøbrug, en een tunnel verbonden is met het vasteland, en met de lange Sandnessundbrug met het eiland Kvaløya verbonden is.

Tromsø

Vandaag en morgen doen we nog wat uitstapjes. De auto moest vanavond weer ingeleverd worden, waardoor we morgen Tromsø zelf gingen ontdekken. We staken de alomgekende brug over, waar je bij de gekende Arctic Cathedral, een mooi stukje architectuur. Iets verder dan de kapel heb je eenkabelbaan die je naar boven brengt waar je een prachtzicht hebt over Tromsø. Hier kan je ook het Noorderlicht bewonderen boven Tromsø

Er zijn enkele bezienswaardigheden in Tromsø - voor meer info klikhier.

daguitstap

Voor vandaag hadden we een prachtige toer opgemaakt met 2 x een ferry

Tromsø - Svensby (met overzet)

Svensby - Nordkjosbotn

Nordkjosbotn - Tromsø

Het hele traject is om en bij de 270 km en neem hier voldoende tijd voor. Gelukkig waren de 2 overzetten niet zo druk , waardoor we steeds met de eerste veerboot mee konden. Je moet niet zelf op de ferry betalen, er worden foto's genomen van de nummerplaat en deze worden verzonden naar de autoverhuurder. Het werd opnieuw een zeer mooie uitstap met vele perfecte weerkaatsingen van bergen in meren. Het wateroppervlak was als een spiegel. Beelden van vergane glorie, scheepswrakken op het droge, prachtige natuur. Voor iedereen die van puurheid en natuur houdt is dit een echte aanrader.

Kvaløya en Sommaroy

Vandaag deden we onze eerste daguitstap naar de aangelegen eilanden Kvaløya en Sommaroy. Een zeer mooie autoroute met prachtige natuur met immense meren, de tytpisch kleurrijke huisjes langs het meer. Hier en daar mooie watervallen. Voor elke fotoliefhebber, een streling voor het oog. We reden op het gemak en genoten van de prachtige vergezichten. Een leuk "meeneem momentje" was toen we onze lunch aan het eten waren aan een meer en opeens enkele orka's zagen boven komen met het spuitende water. Heel leuke regio om wandelingen te maken. Overal zie je kleine haventjes met vissersbootjes. Je kan langs dezelfde weg terugkomen richting Tromsø, of je opteert om via de kust terug te rijden.

Na onze uitstap gingen we een plaats zoeken waar we later op de avond zouden terugkomen om het noorderlicht te spotten.

De weg naar Skulsfjord en is zo afgelegen, en je komt er zelden verkeer tegen. Aan het einde van de weg kom je aan een prachtig meer. Hier op de baan zagen we enkele rendieren die zomaar de baan overstaken.

Onze eerste stop was aan het meer van Ersfjordbotn, de tweede stop was de weg naar Skulsfjord

Het was bewolkt, maar we hebben het magische "groene licht" opnieuw gespot. Onze avond kon niet meer stuk.

eindelijk naar Tromsø

Anderhalf jaar later dan gepland lukt het ons eigenlijk om naar Tromsø te gaan. Deze reis was gepland medio maart 2020, maar door virsuje (waar ik de naam van ben vergeten) kon deze niet doorgaan.

Alle eerdere boekingen gelden nog, enkel concrete datums moesten we doorgeven. De heenvlucht was één met meerdere tussenstops (Frankfurt, Oslo) waardoor het een lange dag werd. Het was wel even wennen om op de luchthaven van Oslo je bagage op te halen, om nadien opnieuw in te checken.

Na de nodige administratie voor onze huurauto reden we richting Tromsø op ongeveer 15 minuutjes van de luchthaven. Het meeste bijzondere van de weg, was het lange traject in de tunnel met diverse rondpunten. Op het einde van de tunnel heb je het gevoel dat je een ondergrondse parking uit rijdt en opeens kom je terecht in Tromsø city. Snel inchecken bij Enter Viking hotel, en nadien snel een pizza gaan eten bij Pepe Pizza, en een eerste indruk op doen van Tromsø.

eindbestemming Windhoek

Vandaag lieten we Waterberg plateau achter ons en reden we naar onze eindbestemming Windhoek. Net buiten de camping zagen we langs de weg nog giraffen, pumba's(wrattenzwijn), mangoesten enz...opnieuw maakten we even kennis met de dieren uit "The Lion KIng". Vandaag opnieuw geasfalteerde weg. Nadien nog snel een stop op de houtmarkt in Okahandja, ook hier waren we de enige toeristen en had de covidcrisis erg toegeslaan. We waren sinds lange tijd de enige die hier een stop maakten. Iedereen wou natuurlijk dat we bij hen iets gingen kopen. We deden onze aankopen bij diverse mensen (en die redelijke prijzen vroegen) en waar je nog kon onderhandelen. Enkele leuke souvenirs gekocht, en onze toch verder gezet naar Windhoek. Eens aangekomen in Windhoek was het weer wat stressen, drukker verkeer, verkeerslichten, andere kruispunten, links rijden,...We moesten eerst naar Diagnolab om daar ons te laten testen zodat we morgen zonder problemen onze vlucht kunnen nemen. We hadden aanvraagformulieren gekregen van de organisatie. Alles ging er professioneel aan toe. Nadien reden we door naar Asco, waar we onze auto hebben afgegeven. Na een grondige controle kregen we te horen dat alles in orde was. Met 6000km op de teller namen we afscheid van ons voertuig die ons probleemloos door het land heeft gebracht. We werden van Asco gebracht naar onze laatste overnachtingsplaats Villa Vista Guesthouse. Hier ontmoeten we een Nederlands koppel die we eerder tegenkwamen in Spitzkoppe (en die ons het nummer van de gids van de himba's bezorgde). We besloten om 's avonds te gaan eten in één van de bekendste restaurants van Windhoek : Joe's Beerhouse, op wandelafstand van het restaurant Het staat bekend om zijn gamefood. Ik koos er voor de Namibia Trio (stukje zebra, springbok en kudu), LIndsey die koos voor kudu steak. Het eten is er super lekker, je kan Windhoek niet verlaten zonder hier te gaan eten.

18 juni : vandaag was het de allerlaatste dag op Namibische bodem, we bleven in het guesthouse, gingen enkel 's middags lunchen in hetzelfde restaurant als gisteren. Om 15u werden we opgehaald door een shuttlebus die ons naar de luchthaven bracht. Het inchecken loopt op z'n Afrikaans (verbinding valt weg van de computer) 4 keer dezelfde documenten tonen aan verschillende mensen. Het is ook nu dat ik het geboortebewijs van Warre voor de eerste keer moest tonen. Maar eind goed, al goed. De terugvlucht verliep prima. Zeer grondige controle in Frankfurt, en in Zaventem....daar is het een ramp. Als plichtsbewuste Belg hadden we in Frankfurt onze PLF ingevuld elektronisch ingevuld. Op de vlucht kregen we een papieren PLF document van de stewardess. Toen ik zie dat ik me al geregistreerd had, kreeg ik de melding dat er geen controle was in Zaventem..

En inderdaad, eens aangekomen in Zaventem kregen we een code om ons te laten testen op dag 1 en 7 en 7 dagen quarantaine, daar we ons PLF elektronisch hadden ingevuld. We verlieten het vliegtuig en hebben niets van controle gehad om te kijken dat je het "o zo belangrijke document" hebt ingevuld. Overige passagiers die een papieren formulier hadden ingevuld konden de luchthaven zo verlaten en doen alsof ze niet op reis zijn geweest, en kregen geen bericht voor testing. We waren de enige van het hele vliegtuig die zich heeft laten testen. Ik vrees dat we de covid hier zo niet buiten kunnen houden, zeker met de vakantie in zicht. Nu, voor ons is de quarantaine meer dan welkom...even acclimatiseren.

We hebben een onvergetelijk avontuur gehad met ons 3. Een reis die probleemloos, zonder ziekte, geen problemen met auto, enz...Een welgemeende dankjewel aan Explore Namibia voor de professionele uitwerking van onze reis.

Zo tot later....Bedankt iedereen voor de vele reacties

David, Lindsey en Warre

Voorlaatste stop : Waterberg plateau

Vandaag is de eindbestemming echt in gezet, we rijden nu richting Windhoek en maken nog een stop voor 2 dagen in Waterberg plateau. We moeten regelmatig door gates daar er heel wat boeren zijn met koeien die rondlopen. Elk domein is afgezet met 2 hekkens. De weg naar Waterberg plateau is opnieuw gravel, afwisselend met zacht zand en het landschap is opnieuw zeer verschillend en mooi. Af en toe stops maken om foto's te maken van het indrukwekkende plateau.

We werden vriendelijk onthaald, en volgens mij waren we de eerste toeristen sinds een geruime tijd. We kregen uitleg over de wandelingen die we zelf konden doen en de excursies onder begeleiding. Eén daarvan is rhinodrive. We sliepen op Waterberg Plateau campsite. Hier namen we de auto wat onderhanden, opruimen want overmorgen moeten we de auto in "redelijke" staat terugbezorgen. Warre en ik gingen een kleine wandeling maken terwijl Lindsey zich bezig hield met de koffers. Terwijl we weg waren hoorde ik gebrul alsof ergens een brulaap zat. Bij terugkomst zei LIndsey dat er een parkwachteer haar informeerde dat hij een luipaard had gezien. Blijkbaar zitten er in dit gebied zeer veel luipaarden. Iets wat Lindsey niet zo graag hoorde. We hadden vlees besteld via de receptie en kregen heerlijk malse steak. Het werd de laatste braai van de reis, want voor morgenavond hadden we gereserveerd in het restaurant. Na het heerlijke eten brandde ik al mijn hout op en genoten we van de laatste marshmallows en flesje wijn. Genieten ten top.

16 juni : 's morgens werden we wakker door hetzelfde gebrul als de vorige middag, blijkbaar zitten er hier inderdaad veel luipaarden. Na een stevig ontbijt begaven we ons naar de receptie om te betalen, maar helaas kon er toen niet elektronisch betaald worden, want alles verloopt hier met zonnepanelen, die waren nog niet genoeg opgeladen om voldoende elektriciteit te hebben om te betalen. Hij zei : ga gerust wandelen en kom nadien terug, dan kan je betalen met kaart. We besloten om de 5.3 km Giraffe crossing wandeling te maken. Volgens hen was de wandeling goed aangegeven. Afrikaanse signalisatie betekent 1 bordje in het begin, en eentje op het einde. Je loopt op een padje die soms goed is te zien, maar soms kom je op plaatsen waar je verschillende paadjes ziet zonder signalisatie. Het is dan wat gokken. Af en toe liet ik wat sporen achter, moesten we verkeerd gelopen zijn dat ik herkenningspunten had. Gelukkig hadden we steeds juist gegokt en kwamen we na anderhalf uur toe aan de camping. Terug even naar de receptie en ja...ik kon betalen met kaart, welcome in Africa...

Om 16u werden we opgehaald voor de rhinodrive. Zoals de naam het zegt gaan we op zoek naar de neushoorns. . We worden vergezeld door een sporenzoeker en chauffeur en rijden het beschermd gebied van Waterberg Plateau binnen. Het is een immens gebied en er zijn in het totaal 8 neushoorns, dus opnieuw ....zoeken en zoeken en zoeken...De sporenzoeker zag wat sporen en besloot de wagen te verlaten om de dieren te gaan zoeken. De chauffeur en andere sporenzoekers stonden in contact met elkaar met walkie talkies. Terwijl ze aan het zoeken waren deed de chauffeur met ons een gamedrive en zochten we naar diersoorten die enkel hier leven (andere soort impala's,...)

Opeens stopte hij en zagen we iets bruinachtig verdwijnen in een termietenheuvel, bleek het de laatste meter te zijn van een black mamba. Slangen zijn op zich zeer schuw en verdwijnen bij de minste trillingen, vandaar als je wandelt in een gebied waar slangen kunnen leven moet de hard stappen zodat je trillingen veroorzaakt. Maar toch...hier wandelen zou ik niet echt durven.

De chauffeur kreeg de melding dat ze de neushoorns gevonden hebben en raasde naar de bestemming. Hoe ze elkaar teugvinden blijft mij een raadsel, zo'n groot gebied, vermoedelijk met herkenningspunten. Eens aangekomen zagen we een mannetjes neushoorn lopen. Ervoor liep een vrouwtjesneushoorn met kalf. Op zich al vrij spectactulair, toen ik probeerde foto's te nemen deed hij teken dat we uit de wagen mochten komen maar stilletjes moesten zijn. We wandelden voorzichtjes door het hoge gras en stonden opeens oog in oog met de immense dieren. De gids gaf ons instructies en zorgde ervoor dat we steeds in veiligheid waren. Zo op een 10 tal meter afstand staan van zo'n dier geeft wel een kick, en Warre die vond het super. Toch wel vreemd dat Warre niet mee mag op gamedrive in Etosha, en hier de auto mag verlaten om neushoorns te spotten. Toch wel weer een leuke afsluiter en opnieuw een onvergetelijk moment. Warre die zal veel te vertellen hebben bij terugkomst. Voor we terugreden naar de camping was er nog een stop voor een drankje. Ook hier horen we dat in de grootsteden een enorme toename is van Covid. Al degene die in toerisme werken en met toeristen in aanmerking komen zijn ondertussen gevaccineerd. Toerisme is voor Namibië de grootste inkomst, en zo kan het toerisme toch op laag niveau blijven doorgaan. Desondanks door deze crisis wordt er deels beslag gelegd op hun loon. Ze hebben nu een inkomen van 1750 N$ (€100) per maand, desondanks de levensstijl goedkoop is (voor ons), blijft het voor hen een moeilijke uitdaging om elke maand rond te komen. We besloten dan ook om alle overschotten van eten en wat we nog in voorraad hadden hier achter te laten. Ook voor de gekregen pijnstillers waren ze zeer dankbaar, want deze zijn voor hen zeer duur.

op weg naar Grootfontein (Tsumeb)

Vandaag verlieten we het Etosha gebied en reden we westelijke richting naar Grootfontein. Op zich viel eer niet zoveel te beleven maar de afstand naar Waterberg Plateau is te ver, vandaar ze deze stop ingelast hebben.

Grootfontein is een populair gebied bij mensen die de doorsteek maken naar Botswana, of mensen zoals wij die vanuit Etosha naar Waterberg Plateau reizen. De regio rond Tsumeb leek wel een prairie in het hartje van Amerika, met de typische windmolens, farms en schedels van overleden dieren. Opnieuw een heel ander landschap. Een excursie die ze aanraden is een bezoek naar de San village, maar deze was 80 km enkel. Voor Warre begon het vele rijden wat tegen de steken, niets kon hem nog boeien, vandaar we besloten om deze toeristische attractie niet te doen. We hadden tenslotte ook al de Damara en Himba's bezocht.

Roy's Rest Camp is een fotogenieke kampplaats. Er hangen immense mobielen, gemaakt van schedels, onderdelen van auto's enz...Het lijkt een stukje vergane glorie met een oude benzinepomp enz...Namibië heeft iets met oude auto's, benzinestations,...(Solitaire, Canyon Roadhouse,...) Warre die had zijn zwembad, en die was in zijn nopjes. De camping heeft ook zijn eigen waterpoel, niet zo groot maar toch heb ik hier weer wat impala's en andere hertsoorten gezien. We zaten bijna door onze voedselvoorraad en hadden geen vlees meer, dus besloten we om hier te dineren. Opnieuw superlekker gegeten (Oryx, groentjes en rosti's van maïs), en als nagerecht heerlijke warme vanillepudding.