Vandaag is de eindbestemming echt in gezet, we rijden nu richting Windhoek en maken nog een stop voor 2 dagen in Waterberg plateau. We moeten regelmatig door gates daar er heel wat boeren zijn met koeien die rondlopen. Elk domein is afgezet met 2 hekkens. De weg naar Waterberg plateau is opnieuw gravel, afwisselend met zacht zand en het landschap is opnieuw zeer verschillend en mooi. Af en toe stops maken om foto's te maken van het indrukwekkende plateau.

We werden vriendelijk onthaald, en volgens mij waren we de eerste toeristen sinds een geruime tijd. We kregen uitleg over de wandelingen die we zelf konden doen en de excursies onder begeleiding. Eén daarvan is rhinodrive. We sliepen op Waterberg Plateau campsite. Hier namen we de auto wat onderhanden, opruimen want overmorgen moeten we de auto in "redelijke" staat terugbezorgen. Warre en ik gingen een kleine wandeling maken terwijl Lindsey zich bezig hield met de koffers. Terwijl we weg waren hoorde ik gebrul alsof ergens een brulaap zat. Bij terugkomst zei LIndsey dat er een parkwachteer haar informeerde dat hij een luipaard had gezien. Blijkbaar zitten er in dit gebied zeer veel luipaarden. Iets wat Lindsey niet zo graag hoorde. We hadden vlees besteld via de receptie en kregen heerlijk malse steak. Het werd de laatste braai van de reis, want voor morgenavond hadden we gereserveerd in het restaurant. Na het heerlijke eten brandde ik al mijn hout op en genoten we van de laatste marshmallows en flesje wijn. Genieten ten top.

16 juni : 's morgens werden we wakker door hetzelfde gebrul als de vorige middag, blijkbaar zitten er hier inderdaad veel luipaarden. Na een stevig ontbijt begaven we ons naar de receptie om te betalen, maar helaas kon er toen niet elektronisch betaald worden, want alles verloopt hier met zonnepanelen, die waren nog niet genoeg opgeladen om voldoende elektriciteit te hebben om te betalen. Hij zei : ga gerust wandelen en kom nadien terug, dan kan je betalen met kaart. We besloten om de 5.3 km Giraffe crossing wandeling te maken. Volgens hen was de wandeling goed aangegeven. Afrikaanse signalisatie betekent 1 bordje in het begin, en eentje op het einde. Je loopt op een padje die soms goed is te zien, maar soms kom je op plaatsen waar je verschillende paadjes ziet zonder signalisatie. Het is dan wat gokken. Af en toe liet ik wat sporen achter, moesten we verkeerd gelopen zijn dat ik herkenningspunten had. Gelukkig hadden we steeds juist gegokt en kwamen we na anderhalf uur toe aan de camping. Terug even naar de receptie en ja...ik kon betalen met kaart, welcome in Africa...

Om 16u werden we opgehaald voor de rhinodrive. Zoals de naam het zegt gaan we op zoek naar de neushoorns. . We worden vergezeld door een sporenzoeker en chauffeur en rijden het beschermd gebied van Waterberg Plateau binnen. Het is een immens gebied en er zijn in het totaal 8 neushoorns, dus opnieuw ....zoeken en zoeken en zoeken...De sporenzoeker zag wat sporen en besloot de wagen te verlaten om de dieren te gaan zoeken. De chauffeur en andere sporenzoekers stonden in contact met elkaar met walkie talkies. Terwijl ze aan het zoeken waren deed de chauffeur met ons een gamedrive en zochten we naar diersoorten die enkel hier leven (andere soort impala's,...)

Opeens stopte hij en zagen we iets bruinachtig verdwijnen in een termietenheuvel, bleek het de laatste meter te zijn van een black mamba. Slangen zijn op zich zeer schuw en verdwijnen bij de minste trillingen, vandaar als je wandelt in een gebied waar slangen kunnen leven moet de hard stappen zodat je trillingen veroorzaakt. Maar toch...hier wandelen zou ik niet echt durven.

De chauffeur kreeg de melding dat ze de neushoorns gevonden hebben en raasde naar de bestemming. Hoe ze elkaar teugvinden blijft mij een raadsel, zo'n groot gebied, vermoedelijk met herkenningspunten. Eens aangekomen zagen we een mannetjes neushoorn lopen. Ervoor liep een vrouwtjesneushoorn met kalf. Op zich al vrij spectactulair, toen ik probeerde foto's te nemen deed hij teken dat we uit de wagen mochten komen maar stilletjes moesten zijn. We wandelden voorzichtjes door het hoge gras en stonden opeens oog in oog met de immense dieren. De gids gaf ons instructies en zorgde ervoor dat we steeds in veiligheid waren. Zo op een 10 tal meter afstand staan van zo'n dier geeft wel een kick, en Warre die vond het super. Toch wel vreemd dat Warre niet mee mag op gamedrive in Etosha, en hier de auto mag verlaten om neushoorns te spotten. Toch wel weer een leuke afsluiter en opnieuw een onvergetelijk moment. Warre die zal veel te vertellen hebben bij terugkomst. Voor we terugreden naar de camping was er nog een stop voor een drankje. Ook hier horen we dat in de grootsteden een enorme toename is van Covid. Al degene die in toerisme werken en met toeristen in aanmerking komen zijn ondertussen gevaccineerd. Toerisme is voor Namibië de grootste inkomst, en zo kan het toerisme toch op laag niveau blijven doorgaan. Desondanks door deze crisis wordt er deels beslag gelegd op hun loon. Ze hebben nu een inkomen van 1750 N$ (€100) per maand, desondanks de levensstijl goedkoop is (voor ons), blijft het voor hen een moeilijke uitdaging om elke maand rond te komen. We besloten dan ook om alle overschotten van eten en wat we nog in voorraad hadden hier achter te laten. Ook voor de gekregen pijnstillers waren ze zeer dankbaar, want deze zijn voor hen zeer duur.