6 juni : We lieten Palmwag achter ons en reden nog noordelijker. Onze volgende bestemming is Opuwo. Het wordt de hoofdstad van het noorden genoemd. Vandaag was de weg naar Opuwo echt technisch en onvoorspelbaar. Even niet geconcentreerd en je raakt zo van de baan. Hoe meer je naar het noorden reist, hoe ruiger de wegen ook worden.

We rijden door Kaokoland. Kaokoland werd door haar ruige terrein vaak beschreven als de laatste wildernis van Namibië. Kaokoland is bijzonder door de schitterende en ruige natuur en door de stammen die er wonen zoals de Hereo en de Himba. De Himba's zijn te herkennen aan hun roodgekleurde huid en lange haar bedekt met klei. Het volk leeft nog steeds als een authentieke nomadenstam die leeft van vee.

In Opuwo leven himba’s en herero's samen. Op de heuvelrug wonen de meer welstellende mensen. Aan de rand van de stad gaat het er meer armzalig aan toe. Hier leven ze echt in barakken. Het beeld van in Papoea kwam even naar boven. We sliepen in Opuwo Country Lodge, een sjieke lodge met pracht uitzicht van het zwembad. Je zou dan denken dat er een redelijk goede weg je brengt naar de lodge, maar niets is minder waar. Zonder 4 x 4 geraak je niet in de lodge.
Wat we ook al geleerd hebben in Namibië is dat ze houden van administratieve rompslomp. Voor alles een papiertje, bewijsje,...
We kregen zogezegd een luxuary familie room, maar op Namibische normen. Er stonden 2 single bedden voor ons 3. Na overleg kwamen ze met een extra bed voor Warre. We hadden gelezen dat heel wat toeristen het moeilijk hebben met het aanklampend gedrag door de lokale bevolking bij het shoppen. Dit gingen we vandaag testen, want we moesten inkopen doen. Op zich zijn we gewoon aan mensen die voor de auto zullen zorgen, of verkopen van armbandjes en... We konden vrij gemakkelijk de winkel binnen, maar eens we probeerden gericht te winkelen zagen we de lokale mensen (himba’s,...)rond ons. Warre die was de attractie van de winkel, medewerkers vroegen dat ze een foto mochten nemen met Warre. Verder werden we tijdens het winkel continu achtervolgd, als onze blikken elkaar kruisen vroegen ze dat we een bepaald product voor hen willen kopen. Na een tijdje waren we het beu en hebben we een fles olie gekocht zodat ze kunnen koken. Natuurlijk komen dan nog meerdere vrouwen met olie om te kopen voor hen. We besloten 1 grote fles van 3 l te kopen en ze moeten het maar onder elkaar verdelen. Dan komt er een andere vrouw met baby om eten te kopen voor het kind, enz... Dan maar snel richting kassa en buiten de olie gegeven aan de dames. Echt op je "gemak" shoppen zit er vandaag niet bij. Ook gerust wandelen door het dorpje zit er niet echt in. Nog even snel voltanken en ook daar was Warre de attractie, aan de hand van een pompbediende mocht hij mee naar de winkel en snoep kiezen... We reden terug naar de lodge en bij één van de mooiste zonsondergangen genoten we van ons diner.

7 juni : Vandaag rijden we naar het meest noordelijke punt van onze reis : Epupa Falls, aan de grens met Angola. Ze hadden ons gewaarschuwd voor de weg, op zich niet zo erg, maar je kan geen constante snelheid aanhouden door je continu moet afremmen voor droge rivierbeddingen. Hierdoor wordt het zeer hobbelig rijden. We ontmoeten langs de baan af en toe kinderen en belonen we die met eten en/ of water. Bij de ene is het toerisme al meer doorgedrongen dan bij de andere ( picture 20 N$), daar kreeg ik afkeer van. De kampplaats (Omarunga Epupa Falls) is opnieuw uniek, gelegen aan de Epupa Falls onder immense palmbomen. Net zoals de meeste lodges/ campsites maken ze deel uit van GONDWANA. Het bedrijf is in 1995 opgericht als natuurbeschermings- en accommodatiebedrijf Het wordt beschouwd als de grootste particuliere exploitantvan accomodatie in Namibië.

Ik contacteer de gids voor onze himba toer. s Middags kwam hij langs bij ons om de toer te overlopen, Het wordt geen bezoek zoals de meeste, waar je dan moet betalen voor de foto's. We gaan samen met de gids in een lokale shop inkopen doen, en geven deze als bedenking voor het bezoek. Bij het geven van geld wordt dit meestal gespendeerd aan alcohol. In de late middag als de meeste hitte is gepasseerd maken we een kleine wandeling naar de eigenlijke falls die 300 meter gelegen zijn van onze campsite. Je hoort het bruisende water op de achtergrond. Opnieuw een mooi, en niet zo toeristisch deeltje van Namibië ontdekt. Volgende keer meer over ons bezoek aan de himba’s.