Na een lange rit kwamen we opnieuw aan in de bewoonde wereld. Via Walvisbaai reden we naar Swakopmund. Voor de eerste keer tijdens de reis viel het weer wat tegen, het was zeer mistig en de temperatuur kwam niet boven de 15 graden. Het weer is hier zeer wisselend. s Morgens mistig en koud, wil zeggen een zonnige dag vanaf 11u, mooi weer s ochtends wordt een dag met veel wind.

We logeren na 7 dagen kamperen nog eens in een Guesthouse See Breaze. Via de uitbater hebben we onze tours voor de komende 2 dagen geboekt. Het anders zo drukke Swakopmund lijkt nu wel een spookstad. s Avonds lekkere pizza gaan eten.

Voor de adrenalinejunks is Swakopmund de "place to be". 10 jaar geleden deed ik hier mijn tandem skydive, quadbiken en sandboarding. Vandaag kozen we voor het ietwat rustige aanbod. We hadden veel gehoord van Marine & Desert day excursion, en die zeer kindvriendelijk is.

s Morgens werden we opgehaald en gebracht naar Waterfront in Walvisbaai. Met een catamaran voeren we via de baai naar de open zee, vergezeld van zeehonden op en naast de boot. Eens Warre het vertrouwen had in de gidsen was hij weer helemaal in zijn nopjes. We kregen de nodige uitleg over de zeedieren en de oesterkweek. We zagen immense kolonies zeehonden. Warre was opnieuw zeer geliefd bij de gidsen en mocht zelfs op de schoot van de schipper, en het stuur van de boot overnemen. De excursie kon voor hem nu al niet meer stuk. We werden getrakteerd op lekkere hapjes en oesters met cava (in Z Afrikaans Fonkelwijn). We zagen ook immense groepen flamingo’s, waar Walvisbaai bekend om is. Op het einde van de marine toer gaan ze op zoek naar de pelikanen om ze vis te geven. Er kwamen er een aan boord, wat Warre niet zo fun vond. Voor hem ( en voor ons) zijn het vogels met immense vleugels en die nieuwsgierig zijn. Maar " het voederen " van de pelikanen was wel spectaculair. Ze lokten de vogels, gooiden vis in de lucht en het was toen de wet van de snelste...de pelikaan vs zeemeeuw. Het heeft alvast leuke foto's opgeleverd. Eens we weer in de haven aangemeerd waren, werden we opgewacht door Peter. Hij wordt onze gids/ drivers door de duinen. Dit gebied kan enkel bereden worden door erkende en ervaren chauffeurs. Eerst ging hij op zoek naar de Namib desert gecko, een glazige kleine hagedis die zich in het zand graaft. Nadien begon het rijden over de immense duinen langs de waterkant. We reden totSandwich Harbour. We kregen een Paris - Dakar gevoel. Steile duinflanken op en neer, zigzaggend van de ene duikflank naar de andere. Je kan er foto's en video van maken, maar je moet het echt meemaken. Sommige dalingen waren wel 45 °, en Warre die vond het opnieuw de max. Vooraleer we terugtreden werden we opnieuw getrakteerd op fonkelnieuwe met hapjes. Moe maar voldaan viel Warre in slaap op de terugweg tot we terug waren in Swakopmund. Nog snel boodschappen doen, want de komende dagen wordt het echt basic. Morgen hebben we nog een Living Desert toer geboekt

1 juni : we werden opgehaald aan ons guesthouse en deden vandaag de Living Desert tour. Een ideale familie uitstap, we bleken in totaal met 3 gezinnen te zijn ( de drukste excursie tot nu toe). We gaan we op zoek naar de kleine dieren die leven in de duinen (gekko’s, kameleon, slangen,...) , het was lang zoeken en het blijft fascinerend hoe de gidsen alle sporen herkennen. We zagen de Namib Desert gekko, spin die onder zand leeft, diverse hagedissen, maar het toppunt was wel het zien van de kameleon. In het begin was hij zwart, maar veranderde vrij snel van kleur en paste zich aan, aan de omgeving om zijn prooi te nuttigen met zijn lange, opgerolde tong. Het was een interessante toer, en na afscheid te nemen in het guesthouse lieten we Swakopmund achter ons.

We rijden naar Spitzkoppe, de eerste 100 km op asfalt, dat is lang geleden. De laatste 30 km is opnieuw gravel en hier en daar zien we de armere kant van Namibië. Lemen huizen met daken van golfplaten. Andere huisjes bestonden gewoon uit plastiek. Tegen 15u waren we in Spitzkoppe, we hadden gelezen dat de plaatsen van 9 - 11 ( ook summit genaamd) de mooiste waren voor de zonsondergang, dus besloten we daar plaats te nemen.

Spitzkoppe wordt ook wel de Matterhorn van Afrika genoemd. Het is 1784 m hoog, en rijst als een punt op in het landschap. Verder is er ook een klein Spitzkoppe en het Pondokgebergte. De meest bekende foto's van Spitzkoppe zijn genomen aan de Rock Arch.

We genoten van een prachtige sterrenhemel en gingen vroeg slapen, want het was best wel koud.