Ready to take off
Vandaag 14 mei is een dag waar we met z'n allen naar uit gekeken hebben, en waar we zoveel twijfels over hadden dat het wel zou doorgaan. Namelijk onze 35 dagen durende selfdrive door
Namibië.
Eens afgezet op de luchthaven zagen we de invloed van Covid, namelijk zeer weinig reizigers op de luchthaven. Alle banken waren weggenomen, waardoor we genoodzaakt waren om op de grond te zitten.
Het inchecken verliep vlekkeloos. Na het tonen van de nodige documenten (negatieve PCR test en de ingevulde papieren voor de Namibische autoriteiten mochten we naar onze gate gaan. Warre had ogen
tekort en viel van de ene verbazing in de andere. Overal loopbanden, vliegtuigen, auto’s met karretjes vol bagage. Het was hier een droomplaats voor hem. Het leukste vond hij dat hij aan het
raampje van het vliegtuig zat en toen het vliegtuig versnelde om op te stijgen. Hij kon het maar niet geloven dat hij boven de wolken vloog. Eens we op kruisboog zaten begon de daling, want de
vlucht naar Frankfurt duurde slechts een 50 tal minuten. Zijn eerste vlucht kan hij af afchecken. Toen was het wat wachten op de volgende vlucht. We wisten dat er 4 u30 tussen zat. We werden
afgeroepen en mochten als eerste plaatsnemen op het vliegtuig. We zaten in het midden van het vliegtuig. Opnieuw keek hij uit naar de versnelling van het vliegtuig. Na een uurtje kregen we pasta
petto aangeboden, en na het afruimen ging het licht vrij snel uit. Na weinig ogenblikken lag Warre languit te slapen. Tot onze verbazing heeft hij 6 uur geslapen. Bij de daling had hij wel wat
stress. Maar eind goed al goed.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}