Voor we deze middag de bekende going to the sun road gaan bezoeken, reden we deze ochtend richting Bowman Lake. Na een stukje geasfalteerde weg volgt er een 10km lange gravelweg, waar de snelheidsbeperking niet hoger is dan 30 ml/h. Sneller is ook geen optie. Langs deze weg zagen we restanten van al dan niet bewuste bosbranden. Soms worden gebieden bewust in brand gestoken, waardoor de grond dan zeer vruchtbaar is voor nieuwe jonge bomen die het levenslicht zoeken. We hadden in Apgar veel gehoord over een lekkere bakkerij in Polebridge. Daar we toch richting Bowman Lake reden besloten we hier een stop te maken. De gravelweg stopt enkele kilometers voor Polebridge. Het dorpje is herkanbaar aan het rode houten gebouw waar de bakkerij gelegen is. Het luidt naar de naam Polebridge Mercantile. Het is opgericht in 1914 en bestaat dus 100 jaar. Zoals de meeste toeristen die hier komen kochten we heerlijke boterkoeken. Buiten dit bezienswaardige winkeltje/bakkerij zijn er enkele cabins die je kan huren om er te overnachten, en een pittoresk houten café met oude reclameborden van Coca Cola. Polebridge ligt aan de Amerikaanse/Canadese grens, maar de grenspost zou de laatste jaren gesloten zijn. Op de korte wandeling die je kan maken in en rond Polebridge kwamen we een bord tegen met de leuke tekst "Standing here on this trail, you are closer to a grizzly bear than you are to a Starbucks!". Daar de weg naar Bowman Lake er nog slechter bij lag dan de vorige 10 km besloten we het risico niet te nemen. Je weet nooit dat je een lekke band hebt, en we hadden de tour deze middag geboekt op Going To The Sun.

Iets na 14u werden we opgehaald door "the jammer" met zijn rode blinkende cabriobus. Wie meer info wil lezen over de historie van deze auto's klikt hier. De "Jammers" die eigelijk gewoon de chauffeurs zijn, zijn uitgedost in een retro uniform met pet. Nu, het is toeristisch maar zeker de moeite waard. Je krijgt veel uitleg en zlef heb je geen stress om tegenliggers tegen te komen en te rijden op de smalle bergpas. Je kan genieten en er zijn voldoende stops om foto's te nemen. We passeren verschillende watervallen, valleien, panoramische vieuwpointen. De temperatuur begon fameus af te koelen. Na enkele uren kwamen we aan het Visitor Centre aan de Logan Pass. Dit is het verste punt dat we rijden. We hadden een halfuurtje de tijd om te genieten van de sneeuw. We zagen enkele adrenaline freaks afkomen met ski of snowboard op de rug. Er is geen lift dus zijn er maar 2 alternatieven : naar boven stappen met ski's a la langlauf of degene met de meest adrenalinekick, gedropt worden op de beergkam met een helikopter en naar beneden glijden, springen,...De Logan Pass is ook gekend bij de wandelaars omwille van de spectaculaire wandeling "The Hidden Lake Trail". Glacier is sowieso een paradijs voor elke wandelaar. Voor degene die trekkings doen voor meerdere dagen, vergeet je permit niet af te halen in het Permit Centre in Apgar.

Nadien reden we terug richting Apgar met de auto en reden we langs the Wheeping Wall. Een natuurlijk carwash, en indien je met een cabrio rijdt..een gratis douche. Morgen verlaten we West Glacier en rijden we via Goat Lick Overlook richting East Glacier, waar we nog een stukje GTTS Road doen tot Rising Sun.