Zoals eerder beschreven gingen we vandaag kijken dat de bergpas richting Sunrise Visitor Centre open is. Net nadat we het park opnieuw binnenreden, zagen we een bord "PASS CLOSED". We wisten vrij snel hoe laat het was en reden het park opnieuw buiten en lieten het bosrijke park achter ons. Onze eerste stop vandaag was Leavenworth, om een kleine beschrijving te geven..een mix tussen Beieren en het Zwarte Woud. Net zoals Canada Kimberley heeft (wat buiten het Tirolercentrum wel een bekend skioord is) heeft Amerika ook zijn verse van deze mix. Alleen op z'n Amerikaans en mijn inziens nog meer kitcherig. Uit de speakers komt de gekende accordeonmuziek, alle straten hebben een vertaling naar ....Strasse. Zelfs in oktoberis er hier de gekende Oktoberfest, winkels verkopen lederhosen en de gekende "kristallen" figuren. Alle gebouwen zijn in de stijl a la Zwarte Woud. De film "The Sound of Music" zou evengoed hier kunnnen opgenomen zijn, alleen moeten ze dan we de gekende hoge palen met de logo's van Mc Donalds van het straatbeeld halen. Na deze ludieke stop reden we richting Spokane, weer even wennen aan de drukte van een stad met toeterende auto's die weinig hoffelijk zijn, dus even concentratie erbij houden.

Na een overnachting op een parking van een shoppingcentrum besloten we ons ontbijt te nuttigen bij Starbucks en verlieten snel de drukke stad en reden richting Coer d'Alène, genoemd naar de Coeur d’Alene-indianen, een volk dat langs de rivieren en meren in deze regio woonde, toen de Frans-Canadese bonthandelaren het gebied in de achttiende eeuw ontdekten. Het ligt tussen een tiental meren en kreeg vandaar de naam Lake City. Zelf is het gelegen aan het immense lake van 40 km lang, en de maximum breedte is 4.8 km. We reden onmiddellijk naar het visitor centre om informatie te krijgen over de campings. Met veel plezier verwees hij ons naar een kleine camping met slechts 20 plaatsen, maar zeer basic is. Hij wou voor ons reserveren, maar helaas kon hij niet reserveren, want ook hier is de formule first come, first served. We besloten om er naartoe te rijden en direct een plaatsje te in te palmen. De camping is gelegen aan het uiteinde van het meer op ongeveer een 12 km buiten het stadje zelf, waar de campings immens zijn en opvallend duurder.

Na onze lunch op de rustige camping reden we terug naar het leuke stadje Coeur d'Alène. We wandelden langs de haven op 'swerelds langste drijvende voetpad (meer dan 1 km) waar zelfs een picknickplaats is. Je maakt een U vormige wandeling om de haven en luxueus hotel en komt aan bij een klein strandje waar je lekker kan baden en afkoeling zoeken in het frisse water. Voor elke watersporter is dit de place to be : huren van SUPboards, kajak/kano, zeilboten, er is mogelijkheid om te parasailen en een scenic flight te maken met een watervliegtuig. Vandaag was het voor ons het ideale moment om te relaxen. Met een handdoek en boek bij de hand en gewoon wat liggen in het gras waar een mix van mensen samenkomen. Het grasplein blijkt zeer populair te zijn bij jong en oud. Het stadje telt slechts enkele hoofdstraten met leuke winkeltjes, cafe's en eettentjes.Als je hier bent, heb je echtde gedachtedat je in Frankrijk aan het reizen bent. Voor degene die houden van gezelschapsspelen en ander speelgoed moet je zeker eens een bezoekje brengen aan Figpickels, een streling voor het oog. Voor wie met kinderen op reis gaat..op een halfuurtje rijden heb je een pretpark "Silverwood".

Rond 16u begon er een avondmarkt waar we even rondwandelden en zagen hoe de lokale boeren hun verse produkten kwamen verkopen. Voor de eerste keer deze reis zagen we verse worteltjes, dit na ruim 2 weken reizen..Ondertussen staat onze teller al net boven de 5000 km. Gelukkig is de benzine hier goedkoper dan in Canada..