Vandaag reden we via de prachtige Highway 20 richting West Yellowstone. De HIghway loopt oa via het avontuurlijksdorpje Big Sky, een klein dorpje voor adrenalinekicks onder jullie (raften,..) zowel in de winter als in de zomer. Na 2 uur rijden kwamen we aan in het pittoreske West Yellowstone. Na een blits bezoek in het Visitor Centre reden we het park binnen. Helaas ging dat niet zo vlot; het weekend stond voor de deur, en het seizoen begint dit weekend, moet er nog veel uitleg bij... file om het magische gebied van Yellowstone binnen te treden. Desondanks alles vrij vlot verliep besloten we eerst te zoeken naar een campingplaats. Daar 's ochtends de camping in Madison het bordje "FULL" al toonde, wisten we dat een overnachtingsplaats zoeken nu prioritair was. We reden door naar Norris, en daar stond het geluk aan onze kant, we hadden een plaatsje op de camping, want ook hier geldt de regel "first come, first served".

We reden vanuit Norris naar beneden richting Old Faithful. We maakten diverse stops als Lower Geyser Basinmet de Great Fountain Geyser en de gekende zwavelgeur, of om in Jeroen Meus termen te spreken, de geur van "rottende eieren". Anderzijds de typische bronnen waaruit stoom komt en borrelend kokend water opeens begint te spuiten. Andere stops waren Biscuit Basin,met een wandeling naar de Mystic Falls. Nadien besloten we de wereldbekende en spectaculaire Midway Geyser Basin bezoeken. In deze regio ligt de Grand Prismatic Spring. Dit is de bron waar iedereen aan denkt als je het woordje Yellowstone zegt. De bron met azuurblauwe kleur met een regenboog van kleuren aan de zijkant en feloranje uitlopers. Ze zijn een streling voor het oog. Helaas is de eigenlijke bron soms bedekt met rook waardoor het veel van zijn charmes verliest. Er is een houten wandelpad aangelegd waardoor je een kijk krijgt op dit spektakel. Helaas begon het te regenen waardoor de "damp" nog sterker begin te worden, en het kleurenpalet volledig verdween.Omwille van de regen beslotenweover enkele dagen terug te komenom het nog eens teproberen. Naast de Grand Prismatic Spring heb je nog de Excelsior Spring, en de Turquiose Pool..

We reden richting de camping, en maakten enkele stops om foto's te nemen van onze eerste bizons die we zagen. We reden nog even langs bij Artist Paintpots. Eens aangekome bij de camping zagen we het bordje "FULL" hangen. Na de verdiende aperitief genoten we van een heerlijke maaltijd. De dagen zijn opvallend langer dan 9 mnd geleden, waardoor je gerust tot 's avonds kan buiten zitten. Rondom ons branden tal van vuurtjes/BBQ waar de tentkampeerders hun maaltijden op bereiden. Met de reisgids en plannetjes van het park leggen we de koppen samen en besluiten we de volgende dag de noordelijke loop te maken van Yellowstone.

We besloten om vanavond hier nog een nachtje te overnachten, en reserveerden we onze camping voor morgen in Fishing Bridge, de enige camping voor campers en met alle faciliteiten. Op deze camping mogen geen tenten staan, wegens gevaar voor beren.

Nadat alles geregeld is reden we eerst naar Norris Geyser Basin. Het was nog vrij vroeg, waardoor het toerisme minimaal was. Ondanks de vroege ochtend, begon de temperatuur al vrij snel weer op te lopen. Opnieuw een streling voor het oog waar we af en toe geluk hadden waar we geisers zagen opborrelen.We deden eerstde 3,2 km lange Back Basin Trail langs de SteamBoat Geyser. De Steam Boat Geyser, isde grootste actieve geiser. Zijn grootste eruptie staat op 90 m. Helaas bepaalt de natuur wanneer de eruptie gebeurd. We zagen wel een plotse, kleine eruptie van 3 meter. De laatste "hoge" eruptie was enkele dagen geleden, toen was de eruptie 12 meter. Erupties hebben een interval van 4 dagen tot 50 jaar.

De wandelpaden zijn voor iedereen toegankelijk en het lijkt dat brandhaarden verspreid liggen in het landschap. Overal waar je kijkt zie je rookpluimen uit de grond komen. Na deze loop wandelden ze de Porcelain Basil Trail. Je ziet hier oa de Porcelain Terrace Springs, een bijzonder zuur gebied waar het plantenleven geen kans heeft. Door sulfur en ijzeroxide ligt hier een dunne, kwetsbare korst die geel, oranje gekleurd is en die voortdurend aan verandering toe is. Voor we aan de 2e wandeling begonnen passeerden we stoomopeningen, waaruit stoom kwam met de temperatuur van tussen de 90° en 138°C.

De vochtigheid en de toenemende temperatuur maakten elke inspanning net iets lastiger. We lieten de Norris Geiser achter ons en reden via de 18 km naar Canyon Village. Gedaan met geisers en bronnen, de omgeving wordt opvallend groener gekenmerkt met watervallen. Je kan bijna niet geloven dat je in hetzelfde park aan het rijden bent. Het park bevat 800 km geasfalteerde wegen, en dubbelzoveel wandelwegen. Als je de loop maakt(want Yellowstone kan jeverlijken met het cijfer8)om je net niet aan 300 km. Op weg tussen Canyon Village en Mammoth Hot Springs zaten we opeens in de file. Hiervoor kunnen er 3 redenen zijn :

• werken aan de wegen
• bizons die de straat oversteken of voor een auto lopen, waardoor je snel een file creëert, of
• wild die langs de kant zit waardoor iedereen foto's wil nemen, met accordeonfile als gevolg.

Voor ons was het de derde optie. In de graskant zat een zwarte beer met enkele welpen, natuurlijk wou iedereen foto's nemen. Gelukkig stonden er rangers in de buurt om de toeristen op afstand te houden en om het verkeer wat vlotter te laten lopen. We probeerden onze camper langs de weg te parkeren, en namen enkele foto's. Bij het zien van de beren zijn de imposante bizons toch klein bier. Opeens wordt je weer alerter, en bij het verder rijden kijk je steeds rond om te kijken dat je geen glimp kan opnemen van enig wild. Voor onze terugreis naar onze camping bezochten we nog de Mammoth Hot Springs.