De volgende ochtend was het al wat kouder. Daar we niet op een camping stonden hadden we geen elektriciteit, dus ook geen verwarming. De extra dekens die we kregen bij het verhuurkantoor kwamen voor de eerste keer van pas. Het werd een regenachtige, bewolkte dag, dus geen wandelweer. We besloten voor ontbijt naar een soort theehuisje te gaan, waar ze volgens oma's recept heerlijke boterkoeken maken met kaneelsmaak. Te vergelijken met onze kleverige Diksmuidse boterkoeken. Nadien gingen we naar het wassalon zodat we propere kledij hadden. In de late middag droop de regen af, en gingen we weer naar het punt waar we de avond voordien die groep wapitis zagen staan. We stonden er alleen en we hadden geluk, want deze keer stonden ze dichterbij en konden we opnieuw prachtige foto's nemen. Daarna reden we door naar een van de 2 parkwegen vanuit Waterton. We kozen om vandaag nog naar de Red Rock Canyon te gaan. Zoals de naam het zegt bestaat de canyon uit donkerrode rotsen, waar ook hier een glashelder stroompje doorkabbelt. Nadien bezochten we nog een waterval, maar ook hier stond er een waarschuwing voor beren. Echt op haar gemak was Lindsey niet, en we hebben de korte wandeling in een recordtempo afgelegd. Op de terugweg naar Waterton stond er opeens enkele auto's stil voor ons, en zagen we hoog op de steile afgrond een zwarte beer naar beneden komen. Ondanks de verre afstand zagen we dat het een groot exemplaar was. s Avonds zijn we heerlijk gaan eten in het pittoreske stadje.

Na een stevig porrage ontbijt reden we de andere bergpas op, de Akamina Parkway richting Cameron Lake. Na een slingerende bergpas van 16 km kwamen we aan het eigenlijke meer aan. Ook hier stond er opnieuw bij aanvang van de trail, dat we het pad niet mochten verlaten omwille van aanwezigheid van zwarte en grizzlyberen. Samen met een Canadese vrouw deden we de trail, met een klein hartje maakten we veel lawaai met onze stem om de beren af te schrikken. Een berenspray is hier geen overbodige luxe, maar dat weten we voor de volgende keer. Na de voorziene afstand van 1,5 km besloten we dat het welletjes was geweest en keren terug naar het startpunt...gelukkig heelhuids. Nadien maakten we nog een korte wandeling naar een kleiner meer, Akamina Lake. We zagen verse voetsporen, maar niet van een beer, wel van een hoefdier. Aan het meer spotten we 2 mannelijke elanden. Opnieuw wildlife dat we op ons lijstje mogen aanvinken...nadien reden we very happy verder, de zon was van de partij en namen foto's van spiegelgladde meren met prachtige reflexties. Zo, dat was Waterton, toch echt de moeite waard