Opnieuw eerst de vuile taakjes doen vooraleer we onze reis verder zetten. Het lozen van vuil watertank verloopt met een ingenieus systeem, geen gedoe met chemische wc's. Je ziet dat Canada het land is is om te bereizen met een camper. Alle faciliteiten zijn super uitgewerkt. Vooraleer we afscheid namen van Jasper, bezochten we nog even Patricia Lake en Pyramid Lake. De weergoden waren ons vandaag niet gunstig, het was bewolkt en een donkere wolkendek, dat beloofde weinig goeds. We waren nog maar vertrokken ui Jasper en de regen barste los. Dat beloofde voor vandaag...vandaag reden we over een van de mooiste wegen en dat met regen, regen en regen. We reden langs Columbia Icefield Parkway en zagen in de verte onder de wolken de bekende Athabasca gletsjer..Hier kan je met een speciaal voertuig op de gletsjer rijden, wat zeer toeristisch was. We kozen voor een gloednieuwe attractie namelijk de Glacier Skywalk. Een attractie die pas open is van mei 2014. Een brug in een halve cirkel die boven de vallei hangt en waar je (normaal) een schitterend zicht hebt op de gletsjer. Een pittig detail, de brug bestaat volledig uit glas en heeft een glazen bodem. Voor deze attractie moet je je eerst 6 km verder aanmelden en dan wordt je met een speciale bus naar de brug gebracht. Voor de eerste keer werden we geconfronteerde met de smakeloze geklede Japanse toeristen. Met bussen komen ze hier naartoe. Later zal blijken dat de helft van Japan op bezoek is in Canada, en de andere helft zit waarschijnlijk in Brugge. Op zich was een leuke ervaring, alleen jammer van het weer.

We hadden vernomen dat de volgende dag mooer weer gingen zijn en besloten tijdig te stoppen en te overnachten op een camping voor het Saskatchewan kruispunt. De volgende dag was laura de zon opnieuw van de partij en waren we zeer blij dat we de 2e helft van deze mooie route met mooi weer kunnen bewonderen. Tussen Saskatchewan en Lake Louise is het mooiste stukje weg van de hele reis. We stoppen aan elke uitkijkpunt en nemen foto's van de glasheldere zuurblauwe meren met de Rocky Mountains op de achtergrond. Fenomenaal, dit valt echt niet te beschrijven. We stopten aan Mistaya Lake en Mistaya Canyon, het magische Peyto Lake, Bow Lake en Crowfood Glaciar (gletsjer in vorm van kraaiepoot). Onze laatste stops voor Lake Lousie was Hector en Hubert Lake. Voor de geïnteresseerden moet je bovenstaande maar eens opzoeken, dan zal je zien dat we echt niet overdrijven. Op een van de stops kwamen we een koppel tegen uit Antwerpen, we wisselden wat info uit en ze gingen richting Waterton lake N.P. Ik had ook al over dat park gelezen. Het is het meest zuiderlijke nationale park van de Rocky Mountains, het is minder bekend, maar blijkt heel mooi te zijn en staat op de lijst van UNESCO. Het ligt aan de grens met de Amerikaanse staat Montana. Maar dit even ter zijde, en terug naar Lake Morraine wat onze laatste stop zou zijn voor vandaag. Ondertussen zijn we sinds gisteren de grens tussen Jasper NP en Banff NP overgestoken. Goed om te weten dat Lake Morraine en Lake Louise de meest gefotografeerde meren zijn van West Canada. Net zoals je Peru niet kan gezien hebben zonder de Machu Picchu, kan je West Canada niet gezien hebben zonder deze meren. Aangekomen in het stadje Lake Louise, hoe kan het ook anders, namen we de afslag naar het 11 km verder gelegen Morraine Lake. Eens aangekomen was de parking eivol met auto's en bussen met Japanners met meterslange telelenzen. Er was nergens nog plaats om te parkeren en besloten morgenochtend voor de invasie terug te komen. We probeerden eens bij het andere meer Lake Louise. Ook hier stond de immense parking eivol, maar gelukkig was er een aparte camperparking. We wandelden naar het Lake, en zagen dat dit echt DE place to be was. Al snel gingen we weg en deden een korte maar steile klim van 1,4km waar je een prachtzicht hebt over het prachtige meer met een enorm groot hotel op de achtergrond. Hier kwamen we amper mensen tegen. Het was een inspannende tocht,maar met zo'n uitkijk vergeet je alles. De volgende ochtend was opnieuw vroeg opstaan, want we wilden op ons gemak het meer bewonderen voor de Japanse invasie kwam. Wat ons opviel tijdens de ochtendrit naar het meer waren de grote signalisatie borden ivm beren en de wettelijk bepaalde afspraken. Nadat we vanop een vieuwpoint zonder veel andere om ons heen het meer bewonderde waren we van plan om nog een korte wandeling te maken, alleen....ook hier stond een groot signalisatiebord waar je niet kan naast kijken dat je minimum met 4 moet zijn om te wandelen omwille van de beren. . Indien je dit niet doet en de parkranger komt je tegen riskeer je een boete van $5000. Het is bij wet verboden, net zoals bij ons het dragen van autogordels. We wachten even bij het bord met de hoop om mensen te ontmoeten die ook deze wandeling wilden doen, maar helaas, het bleef bij onze aziatische vrienden die met gympjes naar boven wandelden om de nodige foto's te nemen en dan weer in de bus te stappen. Daar we geen Chinese vrijwillergs vonden, besloten we de moed maar op te geven, en een wandeling te maken langs het meer, wat wel mag. Op zich een zeer mooie wandeling waar de kleuren van het glashelder water steeds veranderden.