Deze ochtend vroeg uit de veren met de hoop om de ferry van 9u te halen. We hadden niets gereserveerd, en hier is het..wie eerst komt heeft plaats. Op de autosnelweg zagen we een bord waarop steeds verschijnt voor hoeveel procent de ferry al bezet is. We zagen dat de ferry van 8u nog maar voor 30% volzet was, en daar we er op tijd waren, konden we de ferry van 8u nog nemen. Na 1u35' varen kwamen we weer aan in Tsawwasen en reden we richting Whistler. Maar hiervoor moesten we een stukje door Vancouver, ondanks het zaterdag was, was het immens druk. Om de 50 meter verkeerslichten en pal in het centrum waren er volop werken aan de gang, waardoor je moest ritsen, en dat met een camper van spiegelbreedte 3 meter. Dat was het meest memorabele moment van de reis. Gelukkig zijn ze hier zeer hoffelijk, en hebben ze begrip voor de toeristen met hum campers. Na een stresvol uur reden we Vancouver uit en reden we richting het bekende skistad Whistler. Hier zou een Olympisch stadium staan ten tijde van de Olympische Winterspelen. Tegenwoordig is het een mondain skigebied, dat in de zomer, en nu nog steeds populair is bij mountainbikers. We reden verder op de sea to sky highway met de schitterendd panorama's. De weg kronkelt door beboste gebieden waar de Indian Summer volop begonnen is. Een kleurenpalet van diverse soorten geel en groen sieren het landschap. Groene dennenbossen afgewisseld met de kleurrijke berken..onbeschrijflijk mooi. Het laatste dorpje van de bewoonbare wereld is het farwest dorpje Pemberton. De muziek van The Brokencircle Breakdown uit mijn Ipod kwam hier volledig tot zijn recht. Het perfecte decor....De komende 150 km kwamen we geen dorpje tegen, dus zeker geen tankstation, en moest je zorgen dat je voldoende benzine had. Uren reden we door langs prachtige landschappen tot we opeens het eerste dorpje Lillooet tegenkwamen. Hier tankten we opnieuw, en reden door naar Cache Creek, wat ongeveer nog een uur rijden is. Op zich was het maar een 80 km, maar door de kronkelde wegen door het immense bergmassief doe je er langer over. Vandaag hadden we ongeveer een 6 tal uur gereden, en bleek Cache Creek een ideaal dorpje om te overnachten. We sliepen op Juniper Beach, klinkt heel mooi, maar dat was het ook. Je bevindt je tussen de canyon met een stroom waar enkelen aan het vliegvissen zijn. Een nadeel, het was gelegen aan de spoorweg. De campinguitbaters kwamen met zo'n golfkarretje naar je toe, en tijdens het registreren passeerde de eerste trein. Er leek wel geen eind te komen aan de trein, het duurde zeker 3' vooraleer hij volledig gepasseerd was. Onze camping was gelegen tussen de treinroute Canadian National en Canadian Pacific...dat beloofde voor komende nacht. Al snel deden we een praatje met onze Canadese buren. De nacht verliep al bij al bij vrij rustig, of we waren zeer moe, waardoor we de trein niet hoorden passeren. We genoten van een heerlijk ontbijt aan de picknicktafel en bleven maar genieten van het prachtige uitzicht. We maakten ons klaar en zetten de reis verder via Kamloops naar het meer noordelijk gelegen Wells Gray Park aan het stadje Clearwater. Na een kort bezoekje aan het visitor center reden we het park tegemoet..ons eerste provinciaal park. De eigenlijke ingang van het park ligt 35km van de hoofdbaan, het eigenlijke Clearwater lake lag nog eens 30 km verder. Vandaag was het weer ons opnieuw zeer gunstig en besloten we na ons eerste stop aan de Spahats Falls door te rijden naar het Clearwater lake. De baan is geasfalteerd tot net na de eigenlijke ingang, daarna gaat het over in een gravel weg met kiezelsteentjes en moet je je snelheid echt beperken. Tijdens deze rit kwam er opeens een zwarte beer uit de struiken en wandelde hij op de weg op 2 meter afstand van onze camper. We reden nog langzamer en de beer liep op zijn dood gemakjes naast ons. Nadien ging hij opnieuw de struiken in en stond hij opeens op zijn achterste poten met zijn lichaam te schuren tegen de bomen. We dachten dat hij nadien weg zou gaan, maar neen, opnieuw kwam hij de weg op. Met volle verbazing bleven we kijken naar de beer. Echt een onvergetelijk moment. Is dit geluk of komt het hier regelmatig voor, we weten het niet, maar we hebben het alvast weer meegemaakt. We arriveerden op onze camping...niemand thuis...toch is de camping open. Blijkt dat je zomaar een vrije plaats mag innemen, nadien neem je een envelop en steek je het bedrag er in en post je de envelop gesloten in een daarvoor voorziene brievenbus. Het bewijsje hang je aan een bordje op je staanplaats. Blijkbaar komt er dagelijks iemand langs om alles te controleren. Iedereen registreert zich correct. Hier en daar zie je enkelen een vuurtje stoken, wat hier toegelaten en zeer populair is in Canada. Het begrip van marshmellows op een stokje boven het vuur, wat wij kennen bij bbq's is hier dagelijkse kost.