’s Morgens heerste er nog een immense stilte op straat, ze waren nog de straten aan het borstelen en het was nog donker. We wilden persé vroeg op de luchthaven zijn zodat we zeker meekonden op de eerste vlucht, want we hadden ons lesje al geleerd betreffende gecancellde vluchten.

We kwamen als eerste aan op de luchthaven en alles was nog gesloten. Na een uur wachten kwam er beweging en mochten we “aanschuiven” in de chaos om ons in te checken. Bleek dat het eerste vliegtuig volzet was en dat we niet mee konden vliegen. Maar uit ervaring wisten we ook dat de eerste vlucht die normaal om 7u zou vliegen, pas omstreeks 10u zou vliegen, waardoor de tweede en derde vlucht ook opschuiven en waardoor een grote kans bestaat dat de derde zelfs die dag niet vliegt.
Samen met Wendius contacteerden we de persoon die verantwoordelijk was voor het boeken van de vluchten en waar we enkele dagen geleden onze ticket hadden gewijzigd. Na wat heen en weer getelefoneer kwam de man af met 3 tickets voor ons en konden we gelukkig toch mee met de eerste vlucht. We hadden een smoesje dat we in Jayapura een connectievlucht hadden naar Biak (wat eigenlijk niet zo was). Na vele uren vertraging en afscheid genomen te hebben van Wendius en Famuka (die echt veel gedaan hebben voor ons) vertrokken we richting Jayapura. Zonder Wendius en Famuka zou het bijna onmogelijk geweest zijn om hier rond te reizen en al deze indrukwekkende momenten te beleven. Onze reis kon nu niet meer stuk.
Tijdens de terugvlucht besloten we om toch maar te kijken dat er diezelfde dag geen vluchten waren naar Biak om enkele dagen tot rust te komen, want die hadden we echt verdient.
Bij aankomst in Jayapura stonden Ellen en Jill ons op te wachten. Ze vertrokken enkele dagen later richting Jakarta. We babbelden nog wat over de zware trekking en gaven wat gerief en souvenirs mee die we dan niet mee moesten sleuren tijdens de overige reistijd. Nadien gingen we op zoek naar een vlucht naar Biak en hadden we het geluk dat er twee uur na aankomst een vlucht was met Merpati richting Biak.
Nu was het echt afscheid nemen van de meisjes en met z’n drie vlogen we richting Biak. We hadden er wat over gelezen en leek voor ons een stukje tropisch paradijs. Bij aankomst leek het toch wel iets anders te zijn en was Biak-city eigenlijk wel een domper. Het is een drukke stad met drukke straten. De enige slaapplaatsen zijn hier hotels, en na wat hotels te vergelijken besloten we te slapen in Instia Beach Hotel. We lieten een extra matras in de kamer leggen waardoor we de kosten konden delen. We wandelden wat rond op het kleine marktje in de buurt waar enorme tonijnen en merlijn verkocht werden en waar we (om bij vissen te blijven) als snoek werden aangekeken. De volgende dag besloten we weg te gaan uit het centrum en te verhuizen naar Bosnik. Eens aangekomen in Bosnik kom je in een volledige andere buurt met prachtige stranden met hoge palmbomen en azuurblauwe zee. Overal zie je de gekende vissersboten met een soort trimaransysteem. Aan beide kanten van de smalle boot zijn er vlotters gesjord. We verbleven er in het pittoreske Bosnik Beach Guest House. Hier was het echt tijd om even tot rust te komen, een boek te lezen en gewoon te relaxen. Op wandelafstand van het guesthouse heb je het eigenlijke strand met enkele rieten huisjes op palen die deels in het water staan, waar de locals samenkomen. Bosnik is de ideale plaats om te snorkelen, maar breng wel je eigen snorkelgerief mee. Het is gekenmerkt door mangroves, een kerk en overal bouwvallige houten huisjes.

Operation “free turtle”

Dagelijks wordt er op de vismarkt verse vis verkocht, en helaas ook schildpadden. We hadden eerder al een hoofd van een schildpad zien liggen die zo te zien van een enorme schildpad moest geweest zijn. Op een dag liepen we opnieuw over de drukke vismarkt en zagen we een levende schildpad te wachten op een koper. Het was ongeveer een schildpad van 50 cm. We kregen het niet over ons hart om dit dier hier te laten wachten tot het doodgemaakt wordt voor één of andere maaltijd. We vroegen wat de prijs was en voor 150.00 Irp (€10) waren we de nieuwe eigenaars van de schildpad. Op zich hadden we al vrij veel aandacht van de lokale mensen, daar er weinig toeristen hierheen komen. Maar met een schildpad onder de arm stond iedereen stomverbaasd naar ons te kijken. Hier en daar zagen we enkele lokale mensen met hun duim omhoog naar ons teken doen. Af en toe spartelde de schildpad wel tegen, en goten we water over hem heen. De bedoeling was om hem op een veilige afstand weer in het water te laten. Na een half uurtje stappen zette we de schildpad opnieuw in zee en zwom hij hevig te keer het ruime sop tegemoet. Misschien wordt hij morgen weer gevangen, maar dan heeft hij toch een dag langer geleefd.

In de middag liften we richting Opiaref. Hier zaten we volledig afgelegen van de bewoonde wereld. We zagen enkele kinderen op veilige afstand van ons mooie zandkastelen te maken met hangbruggen, versierd met schelpen. Al spelend kwamen ze steeds dichter bij ons tot ze zagen dat we niet “gevaarlijk” waren. Guy en ikzelf besloten ook om een zandkasteel te maken, en opeens kregen we hulp van een twintig paar kleine handjes. We hebben samen met hen een reuze kasteel gemaakt en gingen nadien met hen ravotten in de zee. Zowel de kinderen als wijzelf hadden het best naar onze zin. Bij het afscheid nemen leken ze enorm treurig, want hier krijgen kinderen zelden aandacht van hun ouders en ravotten de ouders ook niet men hun kinderen. Ze waren ons zeer dankbaar en opeens kwam er een bedeesd meisje die in haar beste Engels ons bedankte voor de fijne namiddag. Opnieuw een dag die we niet snel zullen vergeten. ’s Avonds genoten we van de oranje gloeiende ondergaande zon met een kalme zee op de achtergrond met wuivende palmbomen. Op zo’n momenten dringt het tot je door dat we echt van geluk mogen spreken dat we dit kunnen beleven en meemaken. Met de rugzak vol propere was namen we afscheid van Bosnik en logeerden we nog één dag in Instia Beach Hotel om de volgende ochtend in de vroege ochtend naar de luchthaven te gaan. We werden met een busje naar de luchthaven gebracht en waren natuurlijk op tijd...wie was er niet op tijd..het vliegtuig.. Nu, al bijal vrij vlot aangekomen in Jayapura en één nacht verbleven in Grand Tahara Hotel. We boekten hier enkele nachten voor als we terugkwamen van Papoea Nieuw Guinea en lieten een deel van de bagage hier achter.