We begaven ons naar het kantoor van Trigana Air (die de enige maatschappij is die vliegt op Wamena) en vroegen om tickets. We kregen het antwoord dat er geen tickets meer waren voor DEZE WEEK

Dan naar de luchthaven geweest, waar we hetzelfde antwoord kregen, maybe tomorrow zeiden ze. De volgende ochtend stonden we met pak en zak tussen de grote groep Papuanen die ook stonden te wachten op de vlucht zonder tickets. Vele loketten van diverse vliegtuigmaatschappijen waar veel volk in zat maar weinig gewerkt werd..Wachten was de boodschap. We begaven ons naar de vertrekhal, schreven onze namen op een papiertje met paspoortnummers en gaven dit af aan het loket en vroegen dat ze echt niets konden doen. Na vele telefoontjes en uren later kwam er opeens schot in de zaak en werd er besloten om een extra vlucht in te schakelen. Eind goed, al goed, vele uren later zaten we in een HALFVOLLE vlucht richting Wamena..

Aangekomen in Wamena, wordt de bagage op een houten kar gelegd en door pure mankracht naar de luchthaven gebracht. Stel niet veel voor van de luchthaven, het is niet meer dan houten constructie met golfplaten en kippegaas met het hilarisch opschrift "CHICKIECOUNTER" waarmee ze vermoedelijk "check in counter" bedoelen.

De luchthaven is the place to be, de helft van Wamena staat er op wacht tot er een cliegtuig land, waar hopelijk toeristen op zitten waar ze iets aan kunnen verdienen. Je wordt door iederen aangeklamd, iedereen wil,je rugzak dragen, maakt een opening in de massa om je bagage op te halen. Ze zetten echt hun beste beentje voor, de ene had al wat weer alcohol binnen dan de andere.. Net zoasl velen was Wendius ook één van hen. Hij sprak ons aan maar was minder aanklampend. Hij leidde ons rond in Wamena en ging samen met ons op zoek naar slaapplaats. We zagen onze eerst naakte Papua met peniskoker die ergens aan een ingang van een hotel stond als trekpleister om handjes te schudden. Wamena is niet meer dan een drukke hoofdstraat met enkele zijstraten met tal van typische winkeltjes die een zeer uitgebreid gamma verkopen van gsm's tot plastieken waskommetjes. Er speelt zeer foute Aziatische popmuziek door de immense speakers. De mensen lopen er grotendeels blootvoets met gescheurde kledij, eigenlijk te vergelijken met de zwervers bij ons. Samen met Lindsey, Ellen en Jill bleven we bij de bagage, terwjl Wendius en Guy gingen kijken voor een overnachtingsplaats. We vonden een zeer leuke plaats in een drukke zijstraat van de hoofdweg. We onderhandelden over de prijs en konden een mooie deal maken. Terwijl had Wendius al een voorstel gedaan om onze gids te worden indien interesse. We deden wat opzoekwerk en vonden wel positieve reacties over hem. Blijkbaar werkt hij soms voor "Trek Papua". Je moet weten dat de meeste toeristen immense hoge bedragen neerleggen om een georganiseerde tour te doen door Papua, iets wat niet voor ons budget was. Ons doel was om zo budget mogelijk te reizen door Papua, wat niet zo evident is. Je moet weten dat er in heel Wamena geen tourist information is, laat staan reisagentschappen die trekkings organiseren. Je bent 100% afgestemd op de goodwill van de Papuas. Zo reizen zonder planing houdt natuurlijk risico's in. 's Avonds zaten we rond tafel met Wendius en praten we over een trekking naar de Korowai. na heel wat discussies kwamen we overeen voor een 6 daagse trekking naar de Korowai. Er werd een "contract" opgemaakt op een verfrommeld papiertje. De volgende dag stelde hij zijn kok Famuka voor, die ook meegaat op de trekking. We besloten om wat boodschappen te doen terwijl Wendius ging kijken voor 7 tickets richting Dekai (ons 5 + Wendius en Famuka). De avond voor vertrek kwam hij met goed en slecht nieuws. Er waren geen tickets, enkel nog op de zwarte markt met een meerprijs, we besloten om dan maar dit handeltje te sponseren. Later kwam hij met het goede nieuws, hij had tickets kunnen bemachtigen, het slechte nieuws...slechts 4 stuks. Hij beloofde de volgende dag zeker aan tickets te geraken. Na overleg besloten we dat Guy, LIndsey, Famuka en ikzelf gingen vertrekken en dat Wendius de volgende dag ging komen met Ellen en Jill