Gisterenochtend heb ik Kuching vaarwel gezegd. Met spijt in het hart moest ik het gezellige guesthouse achter mij laten. Het is een echte aanrader. Vriendelijk team, leuk ingericht met rooftopbar waar je 's ochtends je ontbijt kan nemen, en ook het reisbureau Borneo Experience dat hieraan verbonden is, is super. Ze geven je alle uitleg die nodig is. In de vroege ochtend de taxi genomen naar de expres boat haven, waar je voor 45RM een 5 uur durende boottocht maakt, bestemming Sibu. Het is een kleine jetfoilachtige boot. De bagage wordt op het bovendek op een houten vloer gestapeld. Je kan zowel buiten als binnen zitten. Ik verkoos om buiten te zitten. Je vaart langs het eerste stuk via de Zuid Chinese zee, wat periodisch wat woelig is. Het 2e stuk vaar je inwaarts op de rivier. De boottocht vind ik persoonlijk een veel leuker alternatief dan de bus, en zo zie je nog iets van het landschap. Tijdens de tocht zie he hier en daar het resultaat van de houtkap. Je ziet sleepboten met tal van houten boomstammen acher hen... Degene die hier aan verdienen is de regering en de Chinezen die het kopen. De lokale mensen (Iban) kunnen er niets aan doen, maar zien hun territorium stilaan weggekapt worden. Eens aangekomen in Sibu, besloot ik direct de small boat te nemen naar Kapit. Voor een 30MR (1e klas) vaar je een 3tal uur. Ik raakte aan de praat met iemand van de Iban stam die in Houston werkt (boren naar olie en gas). Zo wil hij zijn 4 kinderen laten studeren aan de unief. In 1e klas reizen, was best een leuke ervaring (airco, een flatscreen waar films afgespeeld worden)We praten wat over het kappen van de jungle en alle gevolgen hiervan, en zonder dat ik het wist was ik opeens in Kapit. Ik kwam hier om te overnachten in een longhouse. De longhouse die ik wou bezoeken (vorig verslag van Wegwijzer) bestond al niet meer. Ze wonen sedert kort in een moderne longhouse. Alles sluit hier om 18u. Wat opvallend was in mijn kamer, was de groen pijl op het plafond (bidden voor de moslims). Omwille van het minimale toerisme wordt elke excursie wat duur als je alleen voor alle kosten moet opdraaien. Ik besloot om Joshua op te bellen (een lokake gids die niet in Lonely Planet staat, en die niet graag gezien is in de toeristische sector). De reden : hij heeft connecties om nog een van de weinig authentieke longhouses van de Iban stam te bezoeken met toeristen. De touroperators die in Lonely Planet staan, zijn erkend door de regering, bezoeken de moderne longhouses of homestays gesponsord door de regering, hij daarentegen niet. Anderzijds wordt hij door diverse lokale mensen en andere reisgidsen meer dan aangeprezen.

Ik kon een mooi deal met hem maken voor een dagtrip naar dus een van de laatste originele longhouses, samen met een Deens koppel. Het was ong 45' rijden van Kapit. Het was een houten constructie, wel meer dan 100 m lang, waar een 26 tal families leven. Hier en daar zag je nog schedels (koppensnellers) hangen, met daaronder een mandje waar eten werd gelegd, om 'the spirit' verder te laten leven. Hier leefde de Iban stam, al diverse generaties na elkaar. Ooit zullen de families van deze longhouse ruilen voor betonnen en moderne longhouse en zal dit het einde betekenen voor de originele. Voor het betreden van de gezamenlijke plaats moesten we onze schoenen uitdoen. We kregen rijstwijn aangeboden en kregen een heel leerrijke uitleg over het bestaan van deze stam. We zagen nog oudere mannen in hun ontbloot bovenlijf met tattoo's over hun ganse lichaam. Voor gelijk welke stam zijn lichaam wil versieren met tattoo's moeten ze eerst 2 tattoo's laten plaatsen op de schouder (een soort bloem)De Iban stam zijn de enige die een tattoo laten zetten thv hun strottenhoofd (meest pijnlijke plaats). Na kennismaking gingen de vrouwen op de rijstvelden gaan werken, of verder weven. Dit was nog een stukje originaliteit die vermoedelijk met de jaren zal wegebben. Joshua is een perfect gids die eerder al een team van National Geographic of Discovery Channel gidste door de jungle richting Indonesische grens en verder. Wie weet een project voor volgend jaar. Normaal ging ik morgen dezelfde weg terug via Sibu naar Miri, maar ik heb besloten om met de Denen via Belaga (nog dieper in het regenwoud) te reizen en vandaar de bus naar Miri te reizen.

Helaas lukt het me nog steeds niet foto's up te loaden.

See you later friends...