Nadat we in Chengdu wat bekomen zijn van de enorme inspanning in Emei Shan, gaan we morgen naar een ander hoogtepunt in deze provincie. Deze keer wordt het iets minder lastig.We gaan naar het natuurreservaat Jiu Zhai Gou ongeveer een 460 km ten noorden van Chengdu. We verblijven daar een 3 tal dagen denken we. Op de terugweg maak ik een stop in Songpan om een horsetrekking te doen van 2 dagen.Dat zijn tenminste mijn plannen.

JIU ZHAI GOU

Jiuzhaigou ligt ongeveer een 430 km ten noorden van Chengdu. De bus vertrok om 7.30 uit Chengdu, waardoor we vroeg moesten opstaan. Op de normaal drukke straten in Chengdu was geen kat te zien, alleen joggende Chinezen, oudjes die wat stretchoefeningen deden in het park, en enkelen die Tai Chi beoefenden. We hadden geluk en konden nog een ticket bemachtigen richting Jiuzhaigou. Het werd een helse busrit door de bergen, met de ene haarspeldbocht na de andere. We zaten achterin de bus en hadden een overzicht over het onverantwoorde rijgedrag van de chauffeur. Hij stak bussen en auto's voorbij net voor een bocht, zonder dat hij kon zien of er een tegenligger aankwam. Hij maakte dit duidelijk door lang en luid te claxonneren. Man man man. Ook op deze busrit lieten de Chinezen zich weer van hun properste kant zien. De bus werd een vuilnisbelt. Alles wat niet gegeten kon worden, werd op de grond gegooid; restjes van zonnebloempitten, lege maïskolven,...En natuurlijk ook af en toe nog es fluimen. We kwamen in de buurt van Jiuzhaigou en zagen alleen maar poepchique hotels. Zoiets had ik enkel nog maar in Las Vegas gezien. We vreesden al voor ons budget, aangezien we ons op zoiets niet voorzien hadden. We werden rond 20.00 u gedropt aan wat men noemt een busstation. We vroegen aan enkele jongeren de weg naar een hotel die in de Lonely Planet stond. Ze beweerden dat het niet bestond en gingen ons begeleiden naar een ander hotel (waar zij natuurlijk commissie voor krijgen). We zijn er niet op in gegaan en vroegen het aan andere locals, die ons vriendelijk de weg wezen... het bleek het hotel te zijn waar we door de bus afgezet werden. Het lijkt een luxe hotel, maar het valt allemaal best mee (30 CNY pp). In de vroege ochtend zijn we dan naar het eigenlijke reservaat geweest. Het was er een drukte van jewelste. Chinese toeristen werden met bussen gedropt. Dat beloofd !!!! Na lang aanschuiven konden we ons ticket bemachtigen (220-170CNY) en 90 CNY voor de bus. Het is een dure excursie en we hoopten dat het een beetje de moeite waard zou zijn. We namen de bus en werden afgezet aan het eerste hoogtepunt. Er werd geduwd en getrokken door de Chinezen, ze trappen op je tenen,... We besloten even weg te gaan van dat massa gedoe en eerst een slaapplaats te zoeken in Shuzheng Village. Het werd een typisch Tibetaans huisje vol met gebedsvlaggen en gebedsrollen en een enorme wierookwalm. We betaalden 30 CNY per persoon. Nadat we onze slaapplaats vastgelegd hadden gingen we terug richting het massatoerisme. Opnieuw getrek en gesleur, we kregen het even op onze heupen van al die Chinezen. We besloten de eerste dag naar Long Lake te gaan(zie kaart)en via multi-color lake terug te wandelen naar Tiger Lake, Rhinoceros Lake, DragonLake, Sleeping Dragon Lake en Sprankling Lake. Bij de laatsgenoemde meren was er minder toerisme en konden we even genieten van de mooie natuur. Het typische aan dit natuurreservaat zijn de prachtige meren met kristalhelder water die een azuurblauwe kleur hebben en immense watervallen. Het is echt adembenemend. Deze route wordt dan nog het minst mooie genoemd, maar toch kon onze eerste dag niet stuk (het chinese toeristisch gedrag niet meegerekend). Na deze vermoeiende dag, en niet alleen door het wandelen, genoten we van een heerlijk diner die we samen genuttigd hebben met de familie waar we logeerden. De volgende dag vroeg op, om de toeristen voor te zijn. We gingen om 7.30 op stap, en het park gaat pas open om 8.30 voor de toeristen die het reservaat nog niet binnen zijn. We genoten van de stilte voor de storm, en ....het grote massale toerisme was minder dan gisteren (de meeste moesten gelukkig ook weer werken). We namen de bus naar Gran Lake(2950m hoogte)en keerden tevoet terug tot aan Nuorilang via Mirror Lake (opp. 190000 m2, neenee niet gemist). Het was een mooie wandeltocht van ongeveer een 13 km, met niet teveel toeristen, daar die meestal van meer tot meer per bus gaan. Dit park is een echte aanrader. Het enige wat ons een beetje dwarszat was het prijskaartje van de bus. Niemand controleert of je een ticket hebt. Als je een busticket koopt bij de ingang is het wel veel geld, voor de weinige momenten dat je erop zit. Het is en blijft dan ook een van de drukste bezienswaardigheden in China. Je ziet dat het prima georganiseerd en vooral ook commercieel is (ATM aan de ingang,...). Nadien ging ik met Mika en Amir eten want het was onze laatste avond samen. De vorige keer zijn we gaan eten in een Tibetaans restaurant, lekker maar duur. Nu besloten we in een klein lokaal restaurantje te gaan eten. We wezen aan wat we wilden eten, en ze maakte er een heerlijke wokgerecht van. Vroeg gaan slapen, want we waren uitgeput en moesten vroeg uit de veren om onze bus te nemen. Zij vertrokken richting Chengdu, ik vertrok richting Songpan om er morgen een trekking te doen per paard, en dan overmorgen ook terug te keren naar Chengdu. Zo, dit was dan een van mijn laatste verslagjes uit China (Tibet niet meegerekend)