Na het relaxe leven in Chengdu besloten we een hiking te doen in Emei Shan. We namen de bus naar het Noorder Busstation. Met wat gebarentaal vonden we iemand die ons begeleidde naar een ander busstation en daar sprak hij de persoon aan in het loket zodat we gemakkelijk 5 tickets naar Emei Shan kregen. Tijdens de rit begonnen we op een bepaald ogenblik te panikeren of we wel op de juiste bus zaten, want je hebt Emei Shan, Mei Shan, Leshan... alles lijkt een beetje op elkaar. Maar na 4 uur kwamen we aan in het juiste bussation. Daar werden we aangesproken door iemand van het Teddy Bear Hotel. Zij gaf ons informatie ivm busverbindingen naar Mount Emei Shan. Na een stevige lunch in het bovengenoemde hotel vertrokken we naar de eigenlijke berg.(busstaion is naast het hostel). Bij aankomst koop je je ticket voor de kabelbaan (40 RMB) en ingangsticket 120 RMB (studentenkaart 60 RMB). Na de kabellift begon het serieuze werk. Trappen, trappen en nog es trappen.

Er moet in het verleden ergens een wandelaar zijn die zich verveelde tijdens deze trekking en het aantal trappen heeft geteld : 66.350 is het aantal. We begonnen met volle moed aan de tocht. De eerste dag is het zwaarste. Continu klimmen. Man man man wat kunnen trappen tegen steken...Alsof het nog niet lastig genoeg was, kregen we een helse regenbui op onze nek. We werden drijfnat tot op het bot. Onze kledij woog kilo's, de schoenen waren zwembaden geworden. We beslisten om te overnachten bij de eerste plaats die we tegenkwamen. We moesten 35 RMB betalen voor een basiskamer, geen eten, geen douche, alleen een thermos met heet water dat diende om ons te wassen, thee te maken... Maar ondertussen stonden we daar met onze natte kledij. We vroegen om het mogelijk was om een vuurtje te maken, maar die lachtte ons gewoon uit. Hij had een aansteker, maar wou die niet geven....We hebben dan met lichte dwang die aansteker genomen en zelf een vuurtje gemaakt. Ik denk dat die stoof de laatste jaren niet meer gewerkt heeft. Hij rookte meer dan dat er vlammen waren. We konden elkaar niet zien van de rook. Na verschillende pogingen lukte het ons toch om een deftig vuur te maken. We zetten onze schoenen rond het vuur, hingen de natte kledij boven de vlammen, alles begon te roken. Na ongeveer 3 uur hadden we weer 'droge kledij'. In de vroege ochtend besloten we de tocht verder te zetten. Indien het weer hetzelfde ging zijn als de dag voordien besloten we terug te gaan, maar het regende slechts lichtjes. We zijn niet naar de top geweest (was te bewolkt), maar we hebben wel ongeveer 2/3 van de trappen gedaan (44.000) Niet slecht he! Vandaag was het continu afdalen. Dit is nog lastiger dan klimmen....Er zijn verschillende winkeltjes die wandelstokken verkochten. Die dienden niet enkel als hulpmiddel bij het lopen, maar ook om de agressieve apen van je af te weren. In het begin geloofden we die verhalen niet van die apen, maar we werden er snel mee geconfronteerd. Nog nooit ben ik zo snel gaan lopen voor een agressieve aap. Ik kocht snel een wandelstok, om desnoods te slaan naar de aap. Hij blies en liet zijn tanden zien (baviaanachtige familie). Je passeert later nog een 'Monkey Area' waar de apen ook gewoon langs je lopen en je niet altijd even aardig begluren. Hier staan niet voor niets enkele bewakers met stokken in hun ene hand en een steen in de andere. Vandaag waren de trappen soms zo smal, dat we ze zijdelings moesten afdalen. Kortom, deze trekking was een echte uitputtingsslag. Het is niet zoveel in kilometers, maar de duizenden trappen waar ik me aan geërgerd heb en de liters zweet die ik verloren ben bij het beklimmen en afdalen ervan zijn echt niet te onderschatten! Nu , het was een ervaring op zich, maar wel een hele zware.
Morgen naar Leshan, om de grootste Buddha van de wereld te bezoeken, en dan richting Chengdu.