Het begon al vorige week Zondag dat ik last had van buikloop en mijn maag niet echt goed voelde. Ik dacht eerst dat het kwam van iets verkeerd te eten, tja hier weet je nooit he. Wat me verder opviel is dat ik de laatste dagen vrij snel moe was, en als ik rond 19u naar mijn kamer ging om te lezen, viel ik meestal na 1 pagina al in slaap. Maar met die warmte wordt je sowieso loom. Dus geen erg volgens mij...want iedereen heeft wel eens last van zijn darmen en is eens de ene dag meer moe dan de andere. Ik bleef maar last hebben van mijn maag/darmstelsel en de vermoeidheid bleef maar aanhouden. Dinsdagavond lag in bed, en voelde ik me gloeien, maar dat was enkele uren nadien weer over. Woensdag naar het kantoor geweest als gewoonlijk..en Marieke en Bash stelden me voor om me te laten testen op malaria...En ja..ik was malaria +. Even een dubbel gevoel, enerzijds shit van 'ik heb malaria', anderzijds van 'ik weet nu van waar ik me zo suf en ellendig voel'. Nu, ik ben zeker niet de enige, nu was ik samen met Sandra lid van de 'malariaclub'. We werden super begeleid door Marieke en haar team, en met de nodige medicatie (Coartem ®, en AB voor buikloop)wisten we dat het na 3 a 4 dagen ging over zijn, maar me moesten rusten, rusten en rusten.. Dat heb ik dan ook gedaan, vandaar ik niet teveel kan vertellen over vorige week. Nu, je moet weten dat bijna elke vrijwilliger die hier komt voor een langere periode deze periode doormaakt tussen de 1 a 2 maand. Dus, ik ben heus niet de enige en is hier ook geen uitzondering.

Maar eind goed, al goed ben ik gezond vertrokken op een uitstap richting Noord Ghana afgelopen weekend. We gingen naar Bolgatanga en Widnaba. Bolga is de laatste grote stad voor de grens met Burkina Faso, Paga daarentegen is de plaats voor de grensoversteek.

Tegen 14u kwamen we toe in Widnaba, een streek waar enkel aan eco-tourism wordt gedaan, en waar je als gewone toerist niet echt komt. Er rijden geen bussen naartoe, dus je moet het weten zijn of een privé taxi nemen. We sliepen in een compound , waar niets van elektriciteit was..Nadat we ons geinstalleerd hadden, begonnen we aan een village walk. Het eerste deel dat we bezochten was het dorp waar de chief van de village woont., en waar ook de palace of the chief was. Stel er niet teveel bij voor..een stenen kiosk met een plastieken tuinstoel als troon.. Ik kan er zoveel over vetellen, maar als je het niet gezien, geroken, beleefd hebt dan heeft het weinig zin om hier te beschrijven wat er zich allemaal afspeelde en gebrouwen werd. Verder bezochten we nog een toekomst voorspeller, maar het leek me meer op duivelsuitdrijving/voodoo bedoening. Er hingen in de hut tal van schedels, er kwamen wat pluimen bij te pas, en een klein zakje met enkele stenen. Nadien deed hij samen met zijn hulp enkele steekbewegingen met een stalen poot en 3 stenen volgens een bepaald patroon. Als ik van hem was, zou hij beter eens voor zijn eigen gezondheid kijken, want die zag er niet te best uit.

Na de ze gebeurtenis bezochten we nog een klein kerkje met een geroest drumtoestel vol gaten in de huid,maar wordt nog steeds gebruikt...Waarom en hoe vraag ik me nog steeds af. Een andere hoogtepunt was het bezoek aan de goudmijnen en de erbarmelijke toestand hoe ze er om goud zoeken. We waren het allemaal over eens, de wandeling was enorm geslaagd (3u). Bij het wandelen door de savanne met de immense baobabs, waanden we ons even in het decor vande films 'Wit Licht' en 'Blood Diamant'.

‘s Avonds genoten we van een heerlijke maaltijd en praten we nog even na over wat we allemaal hadden meegemaakt. Enkele van de groep besloten buiten te slapen onder de blote hemel (zonder klamboe) dat vond ik geen goeie optie en koos toch resoluut voor het hutje met klamboe..Voor we gingen slapen zagen we tal van vallende sterren. Door de felle maan was er zelfs geen licht nodig.

‘s Morgens werden we (zoals we wisten) gewekt rond 5u om de heuvel op te wandelen en de zonsopgang te zien. Even een eerste glimp opnemen van Burkina Faso en dan de groepsfoto aan de grenspaal tussen BF en Ghana. Nadien stonden we perplex te genieten van de prachtige en snelle zonsopgang. FOTOTIME !!!

Zo, de eerste inspanning zat er op, na een stevig ontbijt stonden de fietsen klaar om naar Burkina Faso te fietsen. Met gewone fietsen op een mountainbikeparcours a la Houffalize...Gravel paden met losliggende stenen en keien, door kleine riviertjes, langs schuine rotsen...wat klimmen, wat afdalen, en dit allemaal met gammele fietsen waarvan niet alle remmen werken. Nu, het is een wonder, maar we zijn zonder lekke banden terug thuis geraakt. Eens over de grens de test gedaan, en ja .....naast hun lokale taal spreken ze Frans. We reden naar een klein dorpje, waar slechts 5/jaar 'vreemden' komen, dus voor hen zijn we nog steeds aliens en onze fototoestellen..ze liepen weg, tot het ijs gebroken was, toen vonden ze het leuk.

Zoals je leest werd het een sportieve zondag . Nadat we uitgerust, gedronken en ingepakt hadden, reden we in de trotro verder en stopten we weer aan chiefs'palace. Deze keer was hij er wel.. Het was de oudere broer van onze gids Karim en was zeer dankbaar voor onze komst. Door onze komst financieren we het dorp en wordt het geen commerciele bedoening. De fondsen komen ten goede aan de gezinnen, en de renovatie van de slaapplaats (het was hier dat de daken enkele weken geleden waren weggegwaaid). Als 'oudste'man moest ik in naam van de groep wat geld toesteken. Nadien werden er enkele foto's genomen en werd onze trotro tocht verder gezet.

We waren ondertussen allemaal wat suf van de inspanningen (en korte nachtjes voor enkelen). In Paga stopten we voor het bezoek aan een slavenfort, wat heel weinig voorstelde. Maar zoals hierboven geschreven waren we allemaal moe en geen fut meer om nog veel te luisteren.

Het bezoek aan de Chiefs'Pool met krokodillen was iets anders. Een ietwat toeristische attractie waar krokodillen uit het water komen en dan worden er enkele foto's genomen en nadien krijgt het een levend kip als dank..

De avond werd zoals gewoonlijk afgesloten in Sparkles met allen en rond 21u ging iedereen uitgeput maar tevreden naar huis. Deze morgen opnieuw les gegeven. Lichaam is 200% hersteld, dus laat de volgende weken/maanden maar komen...

Volgende uitdaging is om tegen volgende week vrijdag (mijn laatste werkdag) de kinderen te laten dansen op Waka Waka (Shakira) kennen ze hier allemaal en Follow the leader. We krijgen hulp van wat andere vrijwilligers die vrijdag de dansjes komen aanleren. Ondertussen kan ik weer met volle smaak genieten van mijn eten, en de uurtjes 's avondsal spelend doorbrengen met de kids ipv bed.

Ben benieuwd en hou jullie op de hoogte. Dus ikben weer de volledige oude David....