Tja, de eerste officiele lesdag kon je lezen in mijn vorig verslagje. Dus dinsdag volle moed naar school. Ik was net begonnen met zat bijles te geven aan de kleuters (kleuren volgens code) toen er een 11 jarige jongen bij me kwam zitten.. Toen ik hem vroeg waarom hij niet in klas zat, zij hij me heel gewoon dat ze geen leerkracht hadden. Ze hadden dus dit jaar het lokaal waar de vrijwilligers normaal bijles geven, gebruikt als klas wegens toename van leerlingen. Maar..hadden dus natuurlijk niet gedac ht aan een leerkracht. Dit een week nadat de school bezig is. 'This Is Africa' Dus dan maar voorde klas gaan staan en wat wiskunde gegeven. Even wat gepolsd wat ze konden, want ten rade gaan bij collega, tja dan krijg je het antwoord 'Sorry, ik heb nog nooit les gegeven in Primary 5'. Ik begon met hoofdrekenen, en zag dathet op een zeer laag peil stond. Ze tellen nog steeds op hun vingers ofzetten streepjes op het bord om te tellen. Dan opnieuw groepjes gemaakt en wat oefenblaadjes die ik snel had gemaakt uitgedeeld. Andere konden oefenen op het bord waar oefeningen op geschreven waren door mezelf.

Tijdens de break kwam de directrice (Habiba) me groeten en zeggen dat ze deze week op zoektocht ging naar een leerkracht. Dus, dat beloofd. Verder vroeg ze wat info over diabetes, waar ze aan lijdt, en ze weet dat ik verpleegkundige ben.Verder heb ik het met haar gehad over het sponsorgeld dat ik van Bram heb gekregen om te investeren in de school. Ze was me (dus Bram) heel dankbaar.

Na de break even gevraagd of ze breuken kennen....het donderde in Keulen voor hen. Oke, dan maar hun Engels getest. Het probleem is dat ze van jongsaf het alfabet leren opzeggen, wat goed is, naar vraag niet wat na de P komt, want dan moeten ze totaal opnieuw beginnen opzeggen. Een andere voorbeeld, als ik CAT op bord schrijf en vraag water staat, lezen ze 'CEE EI TEE'...Maar het woord 'CAT kunnen ze niet lezen. Ze leren geen verband tussen schrijf en spreektaal.Het wordt hen ook niet fonetisch aangeleerd. Maar toon hen een kat en ze zeggen CAT...Dus ook hier nog heel wat werk aan de winkel.

Verder kijk ik elke dag dat er wind is om de kites die ik van Lien heb gekregen te overhandigen en hen te leren vliegeren.

's Middags kreeg ik te horen dat ik woensdag niet moest gaan werken, want het was de verjaardag van de president die Ghana onafhankelijk heeft gemaakt. Dacht eens te kunnen uitslapen, maar dat lukt me echt niet meer. Dan maar in de ochtend naar stad gefietst en een busticket gekocht naar Cape Coast waar ik de laatste dagen van mijn verblijf in Ghana zal doorbrengen.

Het komende weekend gaan we met z'n 11 naar N.P. Mole (grootste wildllife park in Ghana). We vertrekken vrijdagochtend om 5u..Tja, je moet er iets voor over hebben he. Dat wil dus ook zeggen dat we dan ook niet gaan werken, maar dat kan je als vrijwilliger permitteren. Ze zijn fier dat je hun land wil ontdekken. Normaal kunnen we morgenmiddag de tickets al kopen als ze niet moeilijk doen. Als ze echt niet willen, dan moeten we er vrijdagmorgen om 4 uur (ten laatste)zijn. We nemen de bus zondagmorgen die (normaal) rond 5 uur vertrekt. En als alles goed gaat doen we er 4 uur over....Soms 6

Deze middag wat verhalen uitgewisseld met de andere groep die naar de oostkant van Ghana hadden gereisd. Vooral hun weg naar daar was een heel avontuur. Als je hen hoorde vertellen....een geit die van dak valt, bus die niet meer rijdt en iedereen die de bus vooruit duwt enz....

Dus dat wil zeggen...morgen laatste dag school. 's Middags hopelijk tickets kunnen bemachtigen, nadien gaan zwemmen met de nieuwe vrijwilligers, en nadien uit gaan eten met de nieuwe vrijwilligers. Is hier traditie he...Zal eens blij zijn dat ik geen ei moet eten, want hier in mijn gastgezin krijg ik elke dag ei...Yes, I know...mijn cholesterol. Ga toch eens vriendelijk vragen dat ze het ei weglaten en evt vervangen door wat kip. De kans zit er dan dik in dat ik elke dag kip krijg....maar ja...is niet meer zolang, want in de compounds zal het altijd fufu, kenkey enz zijn.

Ondertussen hier wat mensen gelukkig gemaakt met oude T-shirts die ik meehad, en 's avonds speel ik met Inusah en Woumpini UNO. Ze komen me elke dag vragen 'playing cards?' Toch even de lakens van hier vandaag ook gewassen, want voel 's nachts wat kriebelen over mijn hele lichaam...ondanks klamboe...Hopelijk heb ik straks minder last

Dus, tzal tot na het weekend zijn met vermoedelijk heel wat avontuurlijke verhalen. Ciao