Dacht ik eens uit te kunnen slapen...maar neen hoor om 7 u werden we verwacht aan het kantoor voor ons eerste weekendje weg. Ons geplande uitstap naar het nhoorden kon op het laatste niet doorgaan wegens de daken van guesthouse die weggewaaid waren. Dus werd vrijdag maar besloten dat we naar het 'zuiden' gingen. Onze eerste stop na enkele uren op de stoffige, en hobbelige wegen was een klooster. Zoals in alle (armere) landen, is het contrast hier zeer groot met de buitenwereld. Toch wel enige vorm van luxe. Nadien werd de rit verder gezet en de wegen waren deels geasfalteerd en dan opeens weer okerkleurige wegen waar we al slalommend de putten ontweken. We lunchten in Techimannabij Baobeng - Fiema Monkey Sanctuary. Nadien bezochten we het bos en opeens kwamen ze van alle kanten naar ons toe gelopen, slingerend van boom naar boom. Op het einde van onze ronde zagen we de andere soort die vooral in de bomen bleef door ze vooral bladeren eten. De andere soort komt s morgens naar het dorp bij de mensen om te eten. 's Avonds sliepen we in een domein van 'hand in hand'. Het is een project dat opgestart is door een Nedereldse arts, en is een gemeenschap voor geestelijk gehandicapte, verlaten jongeren uit heel Ghana. Het was een superproject. De kamers waren net de hutjes van de compound maar dan in steen en wat meer luxe. Een buitendouche met een kraan. Mijn eerste douche met een kraan...zaaaaaalig. 's A vonds met een biertje in de hand genoten we van een prachtige sterrenhemel. Zondagmorgen opnieuw 'on the road' richting Tamale, maar eerst nog enkele stops maken. De eerste was een domein met prachtige rotsformaties. Helaas moesten we eerst wat mieren van ons afslaan die overal op ons lichaam zaten.. Tijdens de eerste uitleg waren we meer bezig met die rotinsecten ipv te luisteren...Maar de tocht werd beloond met prachtige vieuws. Zeer groene omgeving met ontelbaar veel vleermuizen....Zoveel heb ik er nog nooit gezien. Halfweg was het de ideale plaats om tijd te nemen voor jezelf en te genieten vanop een rotsblok boven de boomtoppen waar je een immens mooi zicht had. Toch even de tijd genomen om van dat zicht te genieten en wat tot jezelf te komen...Ik zou er uren kunnen genieten. Helaas komen aan alle mooie dingen een einde, dus ook hier. Onze volgende stop (laatste) waren de watervallen in Kintampo...Niet de toeristische, maar wel zeer afgelegen watervallen (Fuller Falls). Het was een waterval die uit diverse hoogtes bestond (zoals rijstvelden) zodat je stroomopwaarts de waterval kon beklimmen. Het eerst deel was net een zwembad en dan begon het klimwerk. Tot we opeens onder de waterval stonden en erachter. Zalig gevoel...Wat leuke, originele foto's laten nemen en nog wat liggen 'zonnen' in de stroomversnelling. het weekends werd afgesloten met een etentje bij Sparkles.

Deze morgen 'back in reality'. Bij het wakker worden was het aan het regenen en even dacht ik om niet te gaan werken. Ik vernam van Sylvester dat het niet regende in Malshegu (waar schooltje is) dus dat ik gerust mag komen. Bij aankomst bleek de juffrouw waar ik bij ging staan afwezig te zijn. Ze was nog 'aan het reizen' en was nog niet terug. Daar sta je dan voor een klas met een 36 tal kinderen rond de 4 a 5 jr die met moeite Engels praten...Van improvisatie gesproken...Ik wou lesgeven maar het leerboek zat achter slot indekast. De kinderen kwamen met geld voor het eten, wist ik wat ik hiermee moest doen. Dan maar naar andere kleuterjuf gezonden. Proberen met schrijfwijze van letters maar dat verveeldeal vrij snel. Dan maarde klas onderverdeeld in groepjes, banken tegen elkaar gezet, kleurpotloden en tekeningen bovengehaald en let's play...Het blijft 1 bende 'wilde kinderen' die niet kunnen stilzitten..Ben benieuwd naar morgen...