Deze morgen gingen we onze fietsen ophalen bij Hassan. Bleek dat deze familie ook mijn gastgezin is voor de eerste 3 weken. Ik heb mijn eigen kamer met douche (waterton met beker) en woonkamer, wat allemaal heel luxueus klinkt. Van Joel (die daar eerder sliep) vernam ik verhalen met geuren en kleuren over het toiletgebruik daar..Gewoon een opening die bijna volledig vol is en waar de maden in de faeces rondkruipen...Dat beloofd . Ik kreeg allemaal herkenningspunten om aan te tonen hoe ik moest rijden naar mijn gastgezin. De stad is totaal niet onderverdeeld in wijken, laat staan dat de straten namen hebben. Dus het is echt van 'aan dat reclamebord naar links, en dan aan de saka saka kerk naar rechts enz...Maar eigenlijk klinkt het moeilijker dan het eigenlijk is.Het rare is dat je je inderdaad zo begint te orienteren, zovan aan die reclamepaneelnaar rechts, aan de mangoboom links enz...Nadien reden we richting het sportstadion. Dit werd enkele jaren geleden (door hoe kan het ook anders) Chinezen gebouwd. Het is een immens luxueus gebouw, waarvan het grasveld 2 x per dag wordt besproeid, er zijn VIP lounge, en er zijn veel plannen, maar die tot op heden nog niet afgewerkt zijn. Een kaartje vooreen internationale match kost hier c5 (ong 2,5 euro). Er zijn een 20.000 plaatsen in de tribune. Super decadent als je weet dat je 10' verder fietsen bouwvallige houten huisjes ziet...Maar ja, c'est la vie zeker. We bezochten nog enkele projecten en gastgezinnen van andere vrijwilligers. 's Middags brachten we een bezoek aan mijn project 'KIdz Active' gelegen in een buitenwijk van Tamale. In dit dorpje leven de mensen vooral in een compound..En..heb ik ook kennis gemaakt bij de compound waar ik de laatste 3 weken zal verblijven. Het is bij de familie van Sylvester (medewerker van Vrijwillig Wereldwijd en Kidz Active. het is ook gelegen naast de school waar ik ga werken. Waar mijn taak in de school juist uit bestaatkan ik pas volgende week vertellen. Het zou gaan van bijles geven, tot computerles...Zelf initiatief is de grootste troeff. We kregen verder wat uitleg over hoe een compound tot stand komt en over de toestemming van de dorpsoverste die je eerst nodig hebt. Ondertussen werden er heel wat foto's genomen van de kids die er rondliepen en met smaak fufu eten. Terwijl we uitleg kregen zagen we enkele dames van de familie de yam klaarmaken, waar later de fufu wordt van gemaakt. Wat is fufu? Fufu wordt gemaakt van (hier toch) yam, een soort aardappel. Het wordt gestampt(wat vrij zwaar werk is)en met wat water erbij krijg je een soort deegbal, te vergelijken met een deegbal van brood die nog moetbakken. Ik moet zeggen...hij smaakte heel wat beter dan in Congo. Met een lekker pindasausje erbij en een stukje kip..Alleen had ik wat moeite met het onmiddellijk doorslikken, want je mag er niet op kauwen, daar ze soms verschillen in smaak....Sommige fufu zou heel zurig klinken, en dan komt het gemakkelijker er uit dan er in vrees ik....Maar dat leer ik nog wel. Dus al bij al heb ik het hier goed naar mijn zin....Ik zie het volledig zitten...Laat maar komen Ghana