Gisterenmorgen om 7 op de bus voor de 12uur durende rit naar Tamale. Het werd een zeer luxueuze bus. Ik had een overvolle bus met geiten en bagage bovenop verwacht, maar niets was minder waar. We hadden ogen te kort om alles in ons op te nemen. Zoveel indrukken van armoede, afval op straat, hoe de mensen leven...maar blijkbaar wordt je het snel gewoon, want na enkele uren naar buiten kijken heb ik je ook wel allemaal gezien.De tocht verliep van geasfalteerde wegen tot zanderige wegenmet de nodige putten waardoor je volledig 'geshaket'werd.. Voor de meisjes die mee waren, heeft de vrouwelijke urinoir blijkbaar enorm indruk op hun gemaakt. Tijdens de 12u durene rit maak je slechts 3 stops van 15', dat wil dus zeggen dat je geen last van buikkrampen mag hebben, anders heb je (of de mede reizigers)een groot probleem...Alhoewel als de 'locals' iets roepen, stopt de bus, en plassenze gewoon naast de bus. Uit verveling dan toch maar de Nigeriaanse films die gespeeld werden op TV. Enkele uren voor aankomst passeerder we de Volta rivier....Maar de rit verliep dus vlekkeloos en we kwamen duf (van niets te doen) aan in het (nog) warmere Tamale. We werden opgehaald door Bash die ons naar het bureau bracht van Vrijwillig Wereldzijd, en waar het guesthouse aan verbonden is waar we de eerste dagen zullen verblijven.. Daar we nog niets gegeten hadden, bracht Bash ons mett een taxi (die hij geleend had van een vriend, en die zelf geen rijbewijs heeft) naar een restaurant waar we toch nog kozen voor een lekkere pizza. Moe maar voldaan gingen we onze eerste nacht inTamale tegemoet. s Morgens werd er heerlijk voor ons gekookt en kwam Marieke ons vergezellen bij het ontbijt, Ze gaf ons uitleg over de verblijven, cultuur, gewoontes, enz....Nadien gingen we terug Tamale verkennen, deze keer in klaarlichte dag. De bureau is ergens gelegen in een klein verlaten steegje en gingen langs de Main Road naar het centrum. Hetctisch verkeer...hier is de wandelaar de zwakste schakel. Een motor is groter dan een fiets, dus de fiets moet wijken voor de moto, en ga zo maar door. Schapen, geiten lopen zo maar rond, open rioleringen (als je het rioleringen mag noemen), de auto's, bussen rijden, maar daar houdt het ook mee op...Wrakken zijn het, die een enrome wolk van uitlaatgassen achter zich laten. De tax's moet je gewoon tegenhouden en 'delen' met degene die er al in zitten.....Wordt een echte uitdaging..Het is hier redelijk vroeg, vrij warm, dus inwrijven is de boodshap, maar dan beginnen ook de geurtjes op straat naar boven te komen. Bash legt ons uit hoe we ons moeten orienteren om de weg terug te vinden en geeft ons een 'sight-seeiing' tour als je het zo mag noemen.Bij de lunch ontmoeten we andere vrijwilligers waar we vol aandacht luisteren naar hun verhalen. Alle projecten zijn ' s ochtends van 8 - 12, de overige uren zijn we vrij. Ik wordt dagelijks opgehaald met de taxi en naar mijn werk gebracht. Je moet daarvoor naar Ghana komen om zo te gaan werken......en...als het regent moet ik niet naargaan werken(ik zou in Belgie niet veel werk hebben)want de kids komen dan blijkbaar ook niet De meeste vrijwilligers komen s middags samen lunchen hier op de bureauen 1x per week is er een gezamelijke activiteit voor ons. We hebben nu al beslist dat we het weekend van de 18e een trip gaan doen naar de grens met Burkina Faso gaan. Er is nog zoveel te vertellen of dingen die ik hier vergeet neer te typen. Dat we nog in het regenseizoen zijn hebben we vandaag voor de eerste keer ervaren...opeens donkere wolken en een korte regebui (die hier deugd doet) met enrome bliksemschichten. Nu nog enkele dagen hier verblijven en vrijdag verhuizen we naar ons gastgezin. Morgen een bezoek brengen aan compount en helpen fufu bereiden...

Begin hier mijn draai te vinden, en denk wel dat ik hier een fijne tijd zal beleven....Ik hou julie op de hoogte.