Mboté,

Verhaal 1 : KINSHASA - DJUMA

Met delegaties van 4 ziekenhuizen (Oostende, Sint-Niklaas, Deinze en Roeslare) gingen we richting Congo in het kader van 'ziekenhuis vr ziekenhuis' van MEMISA.

Nadat we al bij al vrij vlot vertrokken waren in Zaventem, kwamen we aan in Congo. Even buiten de luchthaven, werden we onmiddellijk geconfronteerd met de toestand van Kinshasa. De wegen waren deels geasfalteerd, deels zanderig vol kuilen. Het was donker en zagen bijna niets maar we roken wel de 'lokale geur'. Een mix van uitlaatgassen en een stort. Overalbranden petroleumlampen, en zie je mensen slenteren in de sloppenwijken. We vonden het verkeer al vrij choatisch, maar bleek dat er nog maar 1/3 van het normale verkeer nu rondtuft

De dag nadien kregen we de eerste indruk van hoe hectsich en slordig de miljoenenstad erbij lag. Na een plechtige kennismaking met Memisa in Kinshasa zochten we de buitenwijken op van de hoofdstad. De eerste echte confrontatie met de autosnelweg, dat één grote botsautokraam op de kermis lijkt. We bezochten aan de Kongo rivier een lokale markt, die meer weg had van een vluchtelingenkamp met tentjes gemaakt uit plastiek en die plaatsvond op een stedelijke stortplaats. De geur was er onbeschrijfelijk. Op de terugweg stopten we op 'le petit paradis' bij mama Lopes, waar ieder zijn eigen gedacht over had. Het was een idyllisch plekje gelegen aan de Kongostroom, sterk in contrast met 10 km verder.

We namen afscheid van enkelen van de groep en reden richting Kikwit, wat ongeveer 520 km op geasfalteerde weg van Kinshasa ligt. Ondanks de asfalt was het nog een 7 tal uren rijden. Halverwege kwamen we een boer tegen met koeien die op weg was naar de markt in Kinshasa. Van de 15 overladen trucks met 'rommel' en bovenop mensen en geiten, die we voorbij stakenreden er slechts een 2tal. De rest stond stil op de baan en op wacht voor wisselstukken. Ogen te kort, het is niet beschrijfbaar. Op weg naar Kikwit bezochten we ook 2 ziekenhuizen waar Memisa ondersteuning biedt. Eind goed, al goed en veilig aangekomen in Kikwit. In Kikwit namen we afscheid van een de delegatie van Roeselare die richting Pay Kongila trok.

Na 1u asfalt verliepen de volgende uren in één grote zandbak = FUN². Na een 4 tal uren 'shaken' kwamen we aan de Kwilou rivier die we per boot overstaken. Aan de andere kant ligt onze 'place to be' DJUMA