4 juni : afgelopen nacht was weer een helse nacht door de vele rukwinden, de tenten schudden door elkaar. Daar je op het dak slaapt vang je natuurlijk ook meer wind. Vandaag beginnen we met onze malaria medicatie. Na een stevig ontbijt gaan we richting Twijfelfontein, wat bekend staat voor zijn prehistorische rotstekeningen. Onderweg stoppen we bij Damara Living Museum. Je bezoekt een stam die hun tradities uitleggen betreffende gebruik van kruiden als geneeskunde, hoe ze halskettingen maken, vuur maken, het smeden van metaal en dat afgesloten werd door gezang en dans. Later kwamen we eindelijk aan bij Twijfelfontein. Onder leiding van een gids breng je een bezoek aan de rotstekeningen (erfgoedinstellingen UNESCO). Deze afbeeldingen (vooral van dieren) staan gegraveerd in zacht zandsteen. Warre was helemaal in zijn nopjes en wandelde leergierig naast de gids. Zij optimisme en leergierigheid maakte de gids superblij. Door het droge klimaat hier blijven de rotstekeningen hier behouden, bij ons westers klimaat zouden de tekeningen na 10 jaar verdwijnen. Dit beschrijft nogmaals eens hoe droog het hier is. In de laatste 11 jaar is er hier geen druppel regen gevallen, dit heeft ook invloed op de sterke afname van de dierenpopulatie. Net voor je terug komt bij de receptie zie je de steen in de vorm van een leeuwenmond. De omvang valt enorm tegen, en als je er niet op let loop je er zo voorbij.

Opnieuw de auto in en richting Palmwag, en rijden we door Damaraland.

info Damaraland : Eén van de oudste bevolkingsgroepen van Namibia is het Damara-volk. Ze zijn van oorsprong jagers-verzamelaars, echter ook bezaten ze kuddes en deden ze aan landbouw? Hun taal is herkenbaar door de klik-geluiden. Ze leven in zogezegde "kralen" - een cirkelvormige nederzetting van kleine hutjes ter bescherming van hun vee. De Damara kwamen meerdere keren in conflict met de Nama en werden uiteindelijk door de Herero als slaven ingelijfd.De Duitsers gaven hun vrijheid terug maar beperkten hun woonmogelijkheden wel tot het noordwesten van Namibia, wat onder invloed van het apartheidsregime later hun 'thuisland' Damaraland werd genoemd.

Het landschap is een woestijn hoogland gebied dat wordt getypeerd door veel rotsen, droge rivierbedden en acaciabomen. De natuur is er duidelijk de baas : vanwege de arme grond en zeer geringe regenval moeten mens en dier hun aanpassen. Sommige dieren lopen soms afstanden van 70 km/dag om aan hun voedselbehoefte te voldoen. De zwarte neushoorn die hier vroeger talrijk aanwezig was, is nu sterk afgenomen door de jacht en afname leefgebied.

De weg is een kopie van de levensomstandigheden hier : namelijk primitief. Je passeert een gehucht met de naam Vrede. Het landschap wordt steeds groener geflankeerd door de rode vergezichten van bergen. Het is vandaag een korte rit, en net voor je Palmwag binnenrijdt is er een " veterinary check" dat houdt in voor degene die van noord naar zuid reizen geen vleeswaren mogen importeren, dus voor ons niet van toepassing. Meer dan een lodge en benzinestation is Palmwag niet. We kunnen hier ( desondanks we kamperen) lekkere maaltijden nuttigen, en dat is ook het eerste wat we doen als we hier zijn. Soms gebeurd het dat er een woestijnolifant hier op bezoek komt en af en toe komt drinken van het zwembad, maar we hoorden dat het nu toch al een poosje geleden is. Overal zie je wel de ravage dat de olifant heeft aangericht hier aan de struiken. Woenstijnolifanten leven normaal in dit gebied maar trekken steeds verder weg op zoek naar waterplassen. We besloten om morgenvroeg met ons drietjes een tocht te maken met een gids en auto op zoek naar dieren, want blijkbaar leven er hier heel wat in de regio.

5 juni : om 7u stonden we paraat om te vertrekken. Onze gids was zeer uitbundig en hoopte ons wat dieren te kunnen tonen. We kregen een fleece poncho en verlieten de campsite. Het gebied waar ze leven is immens groot en niet omheind dus dat wordt opnieuw zoeken als een naald in een hooiberg. De concessie maakt deel uit van het "oud" Etosha gebied. Hij zag steeds verse sporen van een zwarte neushoorn. Heel wat stammen van Namibië behoren bij de beste sporenzoekers ter wereld. Hij voelde aan de uitwerpselen, zag heel wat sporen die wij niet zagen. Helaas was de wind de grote spelbreker vandaag. Enerzijds schuilen de dieren voor de hevige wind, anderzijds vervagen de sporen door de wind, waardoor hij volledig verstoord was om de dieren te zoeken. Gisteren had hij 4 neushoorns en 3 cheeta's gespot, vandaag was het ons niet gegund. Hij zat er zeer verveeld mee dat hij ons geen neushoorns kon tonen, maar ja..dat is wildlife he...Hij deed alvast zijn uiterste best, wetende dat de excursie normaal 4 u duurt, en wij waren pas na 5 1/2u terug.
Hij was super enthousiast over Warre, en Warre mocht plaatsnemen naast hem. Warre vond het weer de max en de gids leerde wat woordjes met zijn kliktaal. Het waren hilarische taferelen. Warre slaagde erin om een gids over insecten te krijgen. Hij moest zijn klasgenootjes met dat boekje informeren over alle insecten die er zijn.
s Middags werd een chille middagje aan het zwembad. Het moet niet altijd rush rush zijn he