Gisteren mijn spullen die ik mee had voor school daar afgezet. Ik werd opgehaald met brommer door Sylvester. Eerst moesten we nog andere projecten passeren..We reden langs kleine zandweggetjes, afgelegen van de hoofdbaan. Hier leven ze enkel in compounds (de gekende lemen ronde hutjes met rieten dakjes)waar ze met een hele familie (kan gerust 12 man zijn) samenwonen. Je komt zo echt op plaatsen waar je als toerist nooit komt. Na 30' goed aangekomen in school. De kinderen hangen echt aan je lijf. Je wordt aangesproken als 'salamanga' = blanke. Ze kunnen maar niet over van de huidskleur en haar op de armen enz.. Je wordt volledig gekneed alsof je van rubber bent. Vandaag was er een meeting met de ouders van de kinderen. Het reglement werd uitgelegd. De ouders moeten 2,5 cedi betalen/maand (iets meer dan een euro) daarvoor krijgen ze onderwijs en eten op school. Indien ze het bedrag enkele maanden niet betalen mogen de kids niet meer komen. Voor sommigen is dit echt veel geld...hangt gewoon af van hoe je je geld budgeteert. Als je weet dat je een telefoonkaart hebt voor 1 cedi..tja dan zou bij ons de keuze snel gemaakt zijn. Alleen hier stellen ze hun prioriteit aan andere dingen.

De meeting duurde enkele uren, de nieuwe leerlingen werden 'formeel' met een document ingeschreven. Bleek bij het afdrukken dat de inkt op was en ze hadden geen voorradig enz enz...

Sommige kinderen mochten ook niet overgaan naar het volgende jaar. Hier worden ze niet onderverdeeld via leeftijd maar omwille van cognitie. Je kan hier gerust van het eerste naar het derde gaan.

Ondertussen was het weer middag,met z'n allen eten in het kantoor en dan richting gastgezin. Ik zat wat buiten bij Amina en ik ging Woupine Engelse les gevenm want zijn Engels is voor 11 jarige echt slecht.

Je moet weten, dat de mensen hier zelden naar de winkel gaan..Iedereen komt hier in en uit gelopen met tal van waar op een grote schotel op hun hoofd. De ene komt met zalfjes en batterijen, de andere met rijst, en TZ (uitspreken teezet) enz..Dit zijn meestal jonge meisjes die dit doen. Natuurlijk als ze zien dat een blanke Engelse les geeft, ja, dat smaakt naar meer...Dus opeens zat ik daar Engels te geven aan 8 kinderen, ook uit de buurt. Ze brachhten zelfs hun schoolboeken mee en hun huiswerk.. Weer een unieke ervaring.

Deze morgen toch met de taxi (die er wel stond) naar school geweest. Ik werd vriendelijk onthaald door de leraars en kids.

Ronds 8u30, hetzelfde tafereel. Staan ze met 2 naast elkaar in een lange rij met armlengte tussen. De ene zijn hand op de andere zijn schouder..Na het bidden en het zingen van het volkslied zijn er 3 jongeren die 2 trommels en een bastrom boven halen. Op de tonen vam een Afrikaans ritme marcheren elke groep naar hun klas..Te beginnen met de allerkleinsten.. Super om te zien.

Ik besloot om de eerste 2 weken te helpem in de 'kindergarden2', is voorbereidend jaar op primary 1. Die kids kunnen tellen tot 50 en het alfabet. Alleen stel ik me de vraag dat ze ook snappen wat ze zeggen. Eerst gaf ik uitleg over links en rechts en deed hier spelenderwijs wat oefeningen rond. Victoria, de lerares vertaalde het soms in Daghbani. Maar grotendeels gaan de lessen door in het Engels. Daarna oefende we enkele basiskleuren. Tot we nadien met enkelen TWISTER gespeeld hebben.

Dan kwam de break (normaal 30'), maar daar de primary klassen nog geen les hadden omdat de lokalen nog steeds niet goed onderverdeeld waren, bleven de kinderen maar spelen...Bij ons, als de school begint dan is alles in paraatheid gebracht, meestal de laatste dagen van de vakantie. Maar hier doen ze niets in de vakantiie en beginnen ze pas aan alles als het schooljaar begint. Het is eigenlijk wel jammer. Want ik sta hier zo kort en dat je dan tijd verliest. Ik werd ook uitgenodigd op het huwelijk van Victoria op 12 november, maar ben dan helaas al weg. Ze vond het heel jammer dat ik er niet bij kon zijn. Nadien zat ik wat te praten met hen over de verschillen enz..en opeens werd me de vraag gesteld dat ik hun Nederlands wou leren..En ja opeens zat ik daar 4 leraars Nederlands te leren. IK was verbaasd van hoe snel ze ermee weg waren..

Donderdag heel de middag met de vrijwilligers op het kantoor gezeten, want elke donderdag maken de vrijwilligers samen eten klaar en eten 's avonds samen.Als er nieuwe vrijwilligers zijn gaan we uit eten. We kozen voor kebab met heel veel verse sla, tomaten, komkommers...Iedereen deed wel iets en het smaakte ons enorm om eens iets anders te eten..Rond 20u het kantoor verlaten en naar huis gefietst...Zo, morgen nog een dagje en dan zaterdagmorgen richting Burkina Faso (grensstreek) tot zondagavond...Heb er volledig zin in...

Tot later